Σαλτουρίδης Νίκος: Η άνοιξη ήρθε και “Τα παιδιά της Άνοιξης” μας χρειάζονται

Μια φωτογραφία ερχόμενη από πέντε δεκαετίες πριν, που ανάρτησε ο Μόκας ο Τερζίδης πριν λίγες μέρες, μια φωτογραφία χίλιες σκέψεις (αλλά και χίλιες αναμνήσεις για εμάς τους παλαιότερους), μια συγκινητική ιστορία πατέρα και γιού στα Τρίκαλα του προηγούμενου αιώνα (ο μπάρμπα Θανάσης και γιός του – ΑμεΑ – ο Λιόκας),

η θύμηση μιας επίσκεψής μου πριν λίγα χρόνια στον αξιοθαύμαστο κοινωνικό Φορέα «Τα Παιδιά της Άνοιξης» και έχοντας φίλους που είναι γονείς ΑμεΑ, αλλά και πολλές κατά καιρούς συζητήσεις μαζί τους,

ένιωσα την ανάγκη για λίγα λόγια, όχι για τα Άτομα με Αναπηρία, αλλά για τους ήρωες της ζωής τους, τους γονείς τους. Σε αυτούς, που έχουν μπροστά τους δρόμο εξαιρετικά δύσκολο και ανηφορικό και που βιώνουν μια τόσο διαφορετική πραγματικότητα από αυτή των περισσότερων ανθρώπων. Τους γονείς που στο πλάι αυτών των παιδιών δίνουν ένα συνεχή αγώνα, ένα αγώνα με τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζουν καθημερινά για να καλύψουν τις ποικίλες ανάγκες που έχουν τα παιδιά. Αγωνίζονται με άσβεστη πάντα την ελπίδα – και με τη συμβολή της πολιτείας – ώστε να έχουν τα παιδιά τους περισσότερες ευκαιρίες σε αυτή τη ζωή.

Και τι να πρωτοθαυμάσεις σ’ αυτούς τους γονείς? Το θάρρος, την αξιοπρέπεια, την δύναμη, το κουράγιο, την υπομονή, την ελπίδα, το περίσσευμα της αγάπης τους και το μεγαλείο της ψυχής τους? Παράδειγμα για τις δυσκολίες της ζωής μας.

Και συνομιλώντας μαζί τους δεν μπορεί να μη συγκλονιστείς ακούγοντας το αγωνιώδες ερώτημα: ‘’τι θα γίνει το παιδί μας εάν εμείς δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε ή όταν φύγουμε εμείς από τη ζωή’’.

Υπάρχει όραμα, γίνονται βέβαια από την πολιτεία προσπάθειες προς την κατεύθυνση αυτή, σίγουρα υπάρχουν δυσκολίες, ο δρόμος μόνο εύκολος δεν είναι, είναι όμως δρόμος καρδιάς!

ΠΗΓΗ: Νίκος Σαλτουρίδης