Χατζής Θωμάς: Θα έπρεπε να είναι  οι γονείς εκτός από τα παιχνίδια  και στις προπονήσεις

Το μέλος της Διοικούσας Επιτροπής,  της Ποδοσφαιρικής Ακαδημίας Μέγας Αλέξανδρος Αγίας Μαρίνας  και πατέρας ποδοσφαιριστή, Θωμάς Χατζής,  μας παραχώρησε την παρακάτω συνέντευξη.

-Καλησπέρα Θωμά.

-Καλησπέρα κύριε Γιάννη.

-Είσαι μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της Ποδοσφαιρικής Ακαδημίας Μέγα Αλέξανδρου Αγίας Μαρίνας,  ποια είναι η εμπειρία σου;

-Ξεκινήσαμε πριν από τρία χρόνια την Ακαδημία.  Βρίσκομαι σε μία ευχάριστη θέση,  γιατί έχω να κάνω με παιδιά. Αγαπάνε τον αθλητισμό. Στην επιτροπή μπήκα,  επειδή ήμουν  κάθε μέρα στο γήπεδο μαζί με τα παιδιά μου.  Αναγκαστικά πήγα και εγώ στο γήπεδο. Κάποιος έπρεπε να υπάρχει μέσα σε μία διοίκηση για κάποιες λεπτομέρειες της Ακαδημίας.  Έτσι αποφάσισα να συμμετάσχω και εγώ στο ωραίο έργο,  που δημιουργήσαμε πριν από τρία χρόνια στο χωριό μας, στην Αγία Μαρίνα. Είναι κάτι όμορφο. Προσπαθούμε να μαζέψουμε τα παιδιά του χωριού και από τα γύρω χωριά και να το προωθήσουμε στον αθλητισμό.

-Είναι εφικτό αυτό. Μπορείτε να πολλαπλασιάσετε τα παιδιά;

-Είναι πολύ εφικτό. Την πρώτη χρονιά ξεκινήσαμε με 15 παιδάκια και στα τρία χρόνια τα έχουμε φτάσει 50.  Επομένως και εμείς τραβάμε τα παιδάκια,  αλλά και τα παιδάκια βλέπουν το έργο μας που παράγουμε,  με καταξιωμένους προπονητές,  που έχουμε στην Ακαδημία και όλο και περισσότερο έρχονται.

-Να επισημάνω αυτό που είπες Θωμά Χατζή,  ότι κάθε μέρα ήσουν στο γήπεδο, άρα από τα πράγματα μπήκες  σε αυτή τη διαδικασία. Με την ιδιότητα του μέλους της Διοικούσας Επιτροπής της Ακαδημίας ένα σχόλιο θα ήθελα να κάνεις  για τους γονείς,  που δεν είναι τόσο κοντά όσο εσύ.

-Για μένα θα έπρεπε να είναι  οι γονείς εκτός από τα παιχνίδια  και στις προπονήσεις,  δηλαδή να βλέπουν τις προπονήσεις σαν ένα αγώνα , γιατί το παιδί παίρνει άλλη ώθηση,  όταν βλέπει τον μπαμπά του έξω στην κερκίδα να το κοιτάει,  να το βλέπει, όταν κάνει κάτι καλό να τον χειροκροτάει, παίρνει άλλη ώθηση το παιδί. Τα περισσότερα παιδιά συνήθως τα βλέπουνε μόνο σε κάποιους αγώνες και αυτά δεν είναι όλα.  Για μένα καλό είναι οι γονείς να ακολουθούν τα παιδιά και στις προπονήσεις και στους αγώνες.

-Θα έρθουμε και στο άλλο παράδειγμα,  όταν ο γονέας,  που βρίσκεται κοντά και επεμβαίνει με τον τρόπο του,  παίζοντας το ρόλο του προπονητή. Θα ήθελα και εδώ το σχόλιό σου.

-Εκεί είμαι εντελώς αντίθετος σε αυτό εδώ πέρα. Το παιδί έχει ένα προπονητή,  όταν πατάει μέσα στο γήπεδο. Για μένα,  το έχω περάσει στα παιδιά μου , όταν θα πάμε στο γήπεδο εκεί θα το αναλάβει ο προπονητής, ό,τι θα πει ο προπονητής,  αυτό πρέπει να γίνει, το χω περάσει έτσι. Εγώ είμαι ένας ξένος,  που θα πάω να το παρακολουθήσω, ξένος σε  εισαγωγικά. Θα είμαι έξω από τα σύρματα και θα κάτσω να το βλέπω, άλλο το να μιλήσω,  όταν θα έρθει το παιδί έξω από το γήπεδο,  όταν είναι μέσα στο γήπεδο έχουν τον προπονητή και όταν μιλάμε εμείς οι γονείς  απέξω από τα σύρματα,  μιλάει και ο προπονητής από μέσα,  φτάνουν σε ένα σημείο τα παιδιά στις περισσότερες περιπτώσεις σε μικρή ηλικία, πελαγώνουν,  δεν ξέρουν τι να κάνουν. Σε μεγαλύτερη ηλικία βάζουνε αντίδραση αρνητική από ότι θα πρέπει να έχει ο αθλητισμός.

-Γιατί θα πρέπει ένα παιδί να πάει στην Ακαδημία ή ένας πατέρας να  πηγαίνει το παιδί του στην Ακαδημία.

-Το μόνο σίγουρο θα έχει μία δραστηριότητα να ασχολείται το παιδί,  να αθλείται. Είναι μία δραστηριότητα,  η οποία τραβάει το παιδί από άλλες ασχολίες κακές, το να είναι όλη μέρα στην καφετέρια,  το να καπνίζει τσιγάρα και ούτω  καθεξής. Ο γονέας,  όταν πηγαίνει το παιδί σε μία Ακαδημία,  βλέπει το παιδί,  ότι δεν θα το παρακινήσει  προς την καφετέρια,  θα το  παρακινήσει προς τον αθλητισμό.  Δεν είναι μόνο,  ότι θα μάθει  να παίζει,  θα μάθει και τα άλλα  παιδιά μετά από το σχολείο.  Συνεχίζει και μαθαίνει το παιδί, όπως  το μαθαίνει ο γονέας στο σπίτι και στο σχολείο,  έτσι και στον αθλητισμό από μικρή ηλικία μαθαίνει με άλλα  παιδιά.

– Το δικό σου παιδί, πώς αισθάνεται στην Ακαδημία του Μέγα Αλέξανδρου Αγίας Μαρίνας και γιατί;

– Το δικό μου το παιδί είναι πολύ ευχαριστημένο και από τους προπονητές και από όλους. Είναι σε μία φάση,  η οποία θέλει να παίξει μπάλα και μέχρι που να φύγουν από το γήπεδο. Θα έρθει στο σπίτι και θα συνεχίσει να παίζει, δεν σταματάει.  Του αρέσει τόσο πολύ ο αθλητισμός και έτσι και εμείς κάνουμε υπομονή,  θέλοντας και μη, αφού θέλει το παιδί. Κάνουμε και εμείς κάποιες θυσίες να τις πραγματοποιήσουμε για πράγματα που θέλει.

-Καμιά φορά σου λέει κάποια μυστικά, είτε θετικά,  είτε αρνητικά για την Ακαδημία.  Μπορείτε να σκεφτείτε,  να ανατρέξετε στη μνήμη σας  για να μας πείτε;

-Αρνητικά προς το παρόν δεν έχει έρθει  σε τέτοιο σημείο να με πει.  Μέσα από την Ακαδημία,  κάποιες φορές που ήρθε και μου είπε κάποια πράγματα,  ο προπονητής με τιμώρησε,  με έβαλε να τρέξω γύρους, τον ρώτησα,  πες μου τι έκανες για να  σου το κάνει αυτό εδώ πέρα; – Να λέει,  χασκογελούσα και δεν ακούγαμε τι έλεγε. Του έφερα παράδειγμα το σχολείο του, δεν του έφερα κάποιο άλλο παράδειγμα, ούτε στο σπίτι,  ούτε τίποτα.  Του λέω,  όταν μιλάει η κυρία  και εσείς μιλάτε από κάτω,  τι κάνει η κυρά; Μας βάζει λέει τιμωρία. Αυτό ακριβώς λέω και ο προπονητής είναι ένας δάσκαλος.

– Ευχαριστώ πολύ.

-Ευχαριστώ και εγώ.  Συγχαρητήρια για τη δουλειά που κάνετε.  Γεια σας.

Δείτε τη συνέντευξη από πρώτο χέρι.