Πολλοί προπονητές θεωρούν τους εαυτούς τους «αναγνωριστές» ταλέντων και ως απόδειξη αυτού, δείχνουν τα αποτελέσματα αγώνων των 11χρονων παιχτών τους… Αυτό δεν τους κάνει «αναγνωριστές» ταλέντων αλλά «επιλογείς» ταλέντων! Αυτή η διαφορά δε θα μπορούσε να είναι πιο επιζήμια για το μέλλον των παιδιών στον αθλητισμό.

Η επιλογή ταλέντων βασίζεται στη δυνατότητα συμμετοχής και επιτυχίας των παιχτών στο εγγύς μέλλον. Η αναγνώριση ταλέντων βασίζεται στην πρόβλεψη μελλοντικών επιδόσεων με βάση την αξιολόγηση των φυσικών, τεχνικών, τακτικών και ψυχολογικών χαρακτηριστικών των παικτών. Το πρώτο έχει εξαιρετικά αποτελέσματα την παρούσα στιγμή. Το δεύτερο χτίζει «ελίτ» αθλητές και νικητήριες ομάδες για το μακρινό μέλλον.
Η νίκη με κάθε κόστος οδηγεί στην «επιλογή» ταλέντων. Όταν ένας προπονητής πιέζεται από έναν σύλλογο -ακόμα και από γονείς- να παρουσιάζει νίκες ή ακόμα και όταν νιώθει ο ίδιος ότι πρέπει να υπηρετήσει το δικό του «εγώ», τότε γίνεται επιλογέας ταλέντων. Δηλαδή εστιάζει στην επιλογή παιχτών-ταλέντων οι οποίοι θα βοηθήσουν την ομάδα του να κερδίσει τώρα. Αυτό έχει και ως αποτέλεσμα να «κόβονται» παίχτες που ίσως σήμερα δεν αποδίδουν στο μέγιστο αλλά είναι πρόθυμοι να «εκπαιδευτούν» και έχουν μεγάλο μέλλον μπροστά τους.
Από την άλλη, οι «αναγνωριστές» ταλέντων αναζητούν νέους παίχτες που την παρούσα στιγμή μπορεί να μην είναι «ελίτ» παίχτες αλλά διαθέτουν τα φυσικά, τεχνικά, τακτικά και ψυχολογικά χαρακτηριστικά για να γίνουν στο μέλλον. Ίσως γιατί δεν είναι ακόμα ώριμοι ή δεν έχουν εκτεθεί σε υψηλού επιπέδου προπόνηση. Ίσως να μην είναι τώρα τόσο επιδέξιοι αλλά παρουσιάζουν υψηλό επίπεδο πνευματικής ικανότητας και έχουν μεγάλη θέληση για μάθηση. Η αναγνώριση ταλέντου βασίζεται στην ικανότητα κάποιου να μπορεί να ισορροπήσει όλα τα στοιχεία ενός αθλητή όπως επίσης και στο προσωπικό του ένστικτο, ότι δηλαδή βλέπει «κάτι» σε έναν παίχτη το οποίο θα τον βοηθήσει να πάει ψηλά. Τί μπορεί να γίνει λοιπόν;
Μια πρώτη ιδέα είναι αντί να γίνεται επιλογή ταλέντων-«κόψιμο» παιχτών σε μικρές ηλικίες, να γίνεται ανάπτυξη μεγάλου αριθμού παιχτών. Είχα διαβάσει ότι σε μια χώρα του εξωτερικού, η «παραγωγή» παιχτών είναι τόσο μεγάλη, καθώς δεν «κόβουν» παίχτες πριν την ηλικία των 17 ετών, με αποτέλεσμα να έχουν συνέχεια μεγάλο αριθμό δυνατών παιχτών.
Μια άλλη ιδέα είναι ότι θα μπορούσε να δωθεί μεγαλύτερη βάση στην ανάπτυξη των πιο «αδύναμων» παιχτών ώστε στην πορεία να μπορέσουν να φτάσουν στο επίπεδο των «δυνατότερων». Με αυτόν τον τρόπο, όταν οι «αδύναμοι» ολοκληρώσουν την ανάπτυξη τους, θα υπάρχει μια μεγαλύτερη ομάδα ταλαντούχων παιχτών από μια «ελίτ» ομάδα 12 παιχτών η οποία, σε μεγάλο ποσοστό, δε θα υπάρχει μετά από λίγο καιρό…
Καλύτερα λοιπόν οι αρμόδιοι-προπονητές να εκπαιδεύονται και στην καλύτερη κατανόηση της διαφοράς των όρων «επιλογή» και «αναγνώριση» ταλέντων ώστε να μπορούν να αναγνωρίζουν και να αναπτύσσουν παίχτες και όχι μόνο να περιμενουν να κερδίζουν από την πρώτη στιγμή.

ΠΗΓΗ:https://soccermum.gr/