Περμαντόγιαϊ Αλέξανδρος: «Το μήνυμα,  αν μου επιτρέπετε, που θα ήθελα να δώσω,  είναι κυρίως για τη νέα γενιά»

– Η ζωή δεν είναι μόνο ποδόσφαιρο. Πολλοί άνθρωποι δραστηριοποιούνται σε κάτι διαφορετικό και ιδιαίτερα τα νεαρά παιδιά,  όπως είναι ο Περμαντόγιαϊ Αλέξανδρος. Υπήρξε Πρωταθλητής Ελλάδος στο δέκαθλο. Θα έχουμε μία συζήτηση με τον Αλέξανδρο και θα συζητήσουμε για αυτή του τη δραστηριότητα και όχι μόνο.

– Καλησπέρα Αλέξανδρε

– Καλησπέρα! κύριε Γιάννη. Να χαιρετίσουμε και τους ακροατές.

– Κάνεις ιδιαίτερη προσπάθεια σε ένα αγώνισμα, που είναι ασυνήθιστο.  Είναι ο δέκαθλος, γιατί άραγε;

– Είναι ένα άθλημα,το οποίο είναι δύσκολο και από άποψη σωματική και ψυχική, γιατί έχεις να κάνεις με πολλούς άθλου. ς Είσαι ένας Ηρακλής.  Καλείσαι να αντιμετωπίσεις 10 άθλους.

– Ποιοι είναι αυτοί οι 10 άθλοι;

– Τα 100 μέτρα,  μήκος, ύψος και 400 μέτρα την πρώτη ημέρα,  διότι διεξάγονται αγώνες σε δύο μέρες. Δεύτερη μέρα ξεκινάει με τα 110 μέτρα με εμπόδια , πηγαίνουμε στο δίσκο,  μετά στο επί κοντώ, ακόντιο και ολοκληρώνονται με τα 1.500 μέτρα.

–  Ο αγώνας αυτός είναι πραγματικά ένας Ηράκλειος αγώνας.

– Πολλές ώρες  αφιερώνεις. Είναι  στέρηση πολλών τραυμάτων,  αλλά είναι κάτι το οποίο το αγαπάμε και για αυτό και ασχολούμαστε.

– Ενδεχομένως σε κάποιον να τα καταφέρεις περισσότερο, σε κάποιο λιγότερο.  Είναι δυνατόν να τα καταφέρεις και στα δέκα άθλους , να είσαι άριστος. Υπάρχει τέτοια περίπτωση;

– Όχι!  είναι δύσκολο.  Το μυστικό που προσπαθούμε,  να τα καταφέρουμε, ο στόχος μας είναι να φέρουμε μία ισορροπία σε όλα αυτά.  Σαφέστατα σε κάποιον θα είμαστε πιο καλοί, σε κάποια όχι. Για μένα προσωπικά τα αγαπημένα μου αγωνίσματα είναι τα 1.500 και το επί κοντώ.  Είναι τα αγωνίσματα, τα οποία μου έδιναν ένα αβαντάζ.

– Που κάνεις στις προπονήσεις σου;

– Τις κάνω στη Βέροια, διότι ανήκω στον Φίλιππο Βέροια.  Ήμουν στο ΓΑΣ Αλεξάνδρειας αι έκανα τη μεταγραφή μου στη Βέροια και δραστηριοποιούμαι εκεί.  

– Και γιατί αυτό; Δεν υπήρχαν οι εγκαταστάσεις, οι προπονητές, οι άνθρωποι που θα μπορούσες να ανταπεξέλθεις στο δύσκολο αγώνα τον οποίο κάνεις;

– Η αλήθεια είναι, από θέμα εξοπλισμού και εγκαταστάσεων η Αλεξάνδρεια δεν τηρεί τις προϋποθέσεις, να στεγάζει τέτοιου είδους αθλήματα.  Δεν υπάρχει καν η ολοκλήρωση του ταρτάν, που πρέπει να γίνονται οι αγώνες και άλλος λόγος, ο κατάλληλος εξοπλισμός τον οποίο χρησιμοποιούμε. Πέρα από αυτό, είχα έναν πολύ καλό προπονητή,  τον κύριο Κυριακού Μηνά που του χρωστάω όλα αυτά. Κάναμε αρκετά πράγματα, με την καθοδήγησή του και τη βοήθειά του, καταφέραμε αυτά, που καταφέραμε. Η μεταγραφή μου έγινε και για κάποιους προσωπικούς μου λόγους.  

– Συμμετέχεις σε ένα Πανελλήνιο πρωτάθλημα. Είσαι πρωταθλητής;  Πότε έγινε αυτό; Πώς γίνεται;

– Κάνουμε συνήθως προετοιμασία από τον Σεπτέμβριο για τα πανελλήνια πρωταθλήματα και γενικά οι διασυλλογικοί αγώνες ξεκινούν αρχές άνοιξης και καταλήγουν τέλους  καλοκαιριού. Και αν κάνεις εκεί επίδοση, παίρνεις πρόκριση για βαλκανικά ή πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα, μπορεί και παγκόσμια. Η προσπάθεια γίνεται όλη τη χρονιά.  Είναι δύσκολη και μας , συνήθως στους σύνθετους αθλητές, υπάρχουν ημέρες που πρέπει να κάνουμε και διπλές προπονήσεις. Κυρίως η προπόνησή μας κρατά γύρω στις τέσσερις ώρες και μπορεί να κάνουμε και πρωί και απόγευμα.  

– Για να γίνουν οι προπονήσεις πρωί και απόγευμα προϋποθέτει ιδιαίτερη προσπάθεια και συνθήκες. Είναι και η δουλειά, τα προς το ζην.

-Σίγουρα! Είναι αυστηρό το πρόγραμμά σου πρέπει να το τηρείς.  Ένα πρόογραμμα ιδιαίτερα αυστηρό. Δεν υπάρχει ελευθερία σε αυτό το κομμάτι.  

– Εσύ πώς τα καταφέρνεις και έχεις αναδειχθεί Πανελληνιονίκης;  

– Εγώ  σας είπα με τη βοήθεια του προπονητή μου, ο οποίος με καθοδήγησε. Κάναμε μία γιγαντιαία προσπάθεια, μέσα από τραυματισμούς,  διότι υπάρχουν και τα απρόοπτα, μέσα στην προπόνηση, στους αγώνες. Και μάλιστα η χρονιά που κατέβηκα με την πρώτη συμμετοχή μου , σε διασυλλογικό πρωτάθλημα παίδων, στα Γιαννιτσά, είχα κάνει την πρώτη επίδοση στην Ελλάδα.  Κατέβηκα στην Αθήνα στο πανελλήνιο πρωτάθλημα με τραυματισμούς και μέσα από τους τραυματισμούς βγήκα και πιο δυνατός. Δουλέψαμε πολύ με τον προπονητή μου, από θέμα τεχνικής, από θέμα δύναμης. Στο ψυχολογικό κομμάτι κυρίως, γιατί εκείνο είτε σε ρίχνει,  είτε σε ανεβάζει. Εμείς δουλέψαμε όλα αυτά, κάναμε ένα συνδυασμό για να δούμε άσπρη μέρα.

– Πότε έγινε αυτό;  

– Το 2015!

– Συνεχίστηκε η πορεία μετά το 2015;  Τι έγινε μέχρι το 2019;

– Συνεχίστηκε συμμετείχα και στο πανελλήνιο πρωτάθλημα ανδρών ως έφηβος,στη Νάξο.  Ήμουν ο μόνος έφηβος. Επιδεινώθηκε ο τραυματισμός μου. Κατάφερα να κάνω και ατομικά ρεκόρ, κυρίως σε αγωνίσματα που ήταν δύσκολα για μένα. Εκείνη την περίοδο ήταν δύσκολα να αντεπεξέλθω πάνω σε αυτά, λόγω του τραυματισμού.  Πήρα την εμπειρία μέσα από τον αγώνα. Εκεί συναναστράφηκα με άτομα τα οποία ήταν πρωταθλητές, άνδρες και παγκόσμιας φήμης αθλητές. Να είσαι δίπλα τους, να αγωνίζεσαι μαζί τους, να συμπάσχεις μαζί τους. Καταφέραμε ένα αποτέλεσμα,  το οποίο ειλικρινά δεν το περίμενα ούτε εγώ, ο ίδιος. Είχα θέσει υψηλούς στόχους για τον εαυτό μου. Δεν το πίστευα. Στο τέλος, δηλαδή ήταν κάτι το τρομερό για μένα.

– Συνέχισες; Με τι ασχολείσαι;  

– Τώρα ξεκίνησα δειλά-δειλά  τις προπονήσεις, γιατί μετά από εκείνον τον αγώνα, είχα θέμα σοβαρό με την υγεία μου και σταμάτησα δύο χρόνια τον πρωταθλητισμό.  Τώρα μπήκα σιγά-σιγά στις προπονήσεις, σε ήπιο τόνο προπονήσεων. Προσπαθώ σιγά-σιγά, πρώτα ο Θεός, να κάνω ένα νέο ξεκίνημα, γιατί κυρίως από έναν αθλητή και κυρίως από έναν πρωταθλητή δεν μπορείς να το βγάλεις το στοιχείο αυτό,  με τίποτα.

– Ο αγώνας έχει εμπεδωθεί μέσα σου, θα έλεγα!

– Ναι! Ναι! Με βοήθησε και στη ζωή ο πρωταθλητισμός και ιδίως ο  δέκαθλος. Κάνεις με πολλά αθλήματα. Θεωρώ ότι είναι ένα στρατηγικό άθλημα, στρατηγικής σημασίας. Πρέπει να μαθαίνεις σε ισορροπία με πολλά αθλήματα,  είναι μαθήματα ζωής. Είναι μία μικρογραφία της ζωής.

– Τι σου έμεινε από το δέκαθλο. Να δούμε αυτή τη μικρογραφία της ζωής.  Έχεις μία ανάρτηση στο διαδίκτυο όπου λες ότι το χαμόγελο δεν θα μας το κόψουν.  Θα ήθελα ένα σχόλιο.

– Ο δέκαθλος μου έδωσε δύναμη.  Στην προσωπική μου ζωή, όπως κάθε άνθρωπος,  βίωσα πολλά πράγματα, άλλοτε άσχημα, άλλοτε χαρούμενα.  Μέσα από το δέκαθλο έμαθα να τα κατατάσσω τα πράγματα σε μία σειρά.  Να βάζω μία σειρά στη ζωή μου. Να αντιμετωπίζω τους σταθμούς οι οποίοι έρχονται, μας περιμένουνε,  να αντιμετωπίζουμε τα απρόοπτα, κυρίως να υπάρχει το Plan B που λέμε. Αυτό με το χαμόγελο, που έκανα την τελευταία ανάρτηση στο Facebook,  ήταν, διότι ειλικρινά θυμήθηκα εκείνες τις παλιές μέρες και μέσα από εκείνο το χαμόγελο κατάφερα να συνεχίσω. Να κάνω προσπάθεια. Να έρθει το αποτέλεσμα,  το οποίο δεν περίμενα, όπως σας το είχα πει πριν. Μου το φερε ο εαυτός μου, το ψυχολογικό κομμάτι, το χαμόγελο κυρίως. Επιτρέψτε μου, να σας πω μία συγκεκριμένη στιγμή στο δέκαθλο.  Είχα αγώνα στο πανελλήνιο πρωτάθλημα στα Τρίκαλα. Ήταν τα 110 μέτρα με εμπόδια. Ξεκινήσαμε τη δεύτερη μέρα του Δεκάθλου. Εκεί είχα μία ατυχία. Ξεκινώντας την εκκίνηση πάρα πολύ καλά, ήμουν στα πρώτα τρία άτομα που θα τερμάτιζαν.  Στο πρώτο εμπόδιο έπεσα. Είδα πολλές αποδοκιμασίες από κάποιους. Χλευασμός. Ειρωνεία. Μέσα από κει πήρα δύναμη. Ήταν ένα βίωμα. Με τάραξε μέσα μου και μου δωσε δύναμη και από κείνη τη μέρα. Είπα εντάξει! Χαμογελάμε. Συνεχίζουμε.  Κοιτάμε μπροστά.

– Να κοιτάξουμε μπροστά! Να δούμε τον Αλέξανδρο να αγωνίζεται στους αγωνιστικούς χώρους.  Να συνεχίζει την προσπάθεια την οποία έχει κάνει! Αν θέλεις, ένα βιογραφικό να μας δώσεις.  

– Είμαι 22 ετών.  Τελείωσα ηλεκτρολόγος εγκαταστάσεων.  Θέλω να συνεχίσω τις σπουδές μου πάνω στον τομέα των πολιτικών επιστημών.  Είναι ένα αντικείμενο, το οποίο βασικά, το επικοινωνιακό το είχα από μικρός. Τώρα τελευταία άρχισα να κατασταλάζω.  Είμαι πάνω στην ηλικία της ωρίμανσης. Όσον αφορά το κομμάτι του εφηβικού τελειώνει κάπου εδώ. Κάπου εδώ συνεχίζει μία νέα ζωή.Παίρνεις  τα πράγματα και τις καταστάσεις στα χέρια σου. Η αντίληψη είναι τελείως διαφορετική. Βλέπεις την πραγματικότητα. Έρχεσαι σε επαφή μαζί της.  Πρέπει να μάθεις να αντεπεξέλθεις πάνω σε αυτό. Να συνεχίσεις τη ζωή σου.

– Να σε ευχαριστήσω πολύ Αλέξανδρε.  Θα τα ξαναπούμε πολύ σύντομα. Έχουμε να πούμε πολλά περισσότερα, όπως τα περιγράφεις ο δέκαθλος είναι η ίδια η ζωή.  Μπορούμε να αναφερθούμε σε αρκετούς άθλους. Φαντάζομαι, ότι θα είναι μία ενδιαφέρουσα συζήτηση.

– Σίγουρα! Όπως σας είπα!  Ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικά βιώματα, όμως θεωρώ,  ότι ο παρονομαστής είναι ένας, κοινός για όλα. Το μήνυμα,  αν μου επιτρέπετε, που θα ήθελα να δώσω,  είναι κυρίως για τη νέα γενιά.  Να έχει δύναμη. Να έχει τύχη σε αυτό που κάνει. Να αγαπάει αυτό που κάνει, ό,τι και να είναι αυτό. Να είναι πάντα αισιόδοξη.  Θα έρθουν μέρες δύσκολες, πολύ δύσκολες, αλλά εδώ πρέπει να αποδείξεις, το πόσο δυνατός είσαι και πόσο θέλεις να συνεχίσεις τη ζωή σου. Να την πάρεις στα χέρια σου και να τα καταφέρεις. Πιστεύω ότι μπορούμε.

– Να σε ευχαριστήσω πολύ Αλέξανδρε,  να είσαι καλά!

– Ευχαριστώ πάρα πολύ.  

Δείτε και ακούστε τη συνέντευξη από πρώτο χέρι…