Ο Λιολιόπουλος μιλά για το Φίλιππο Μελίκης – ΕΠΣ Ημαθίας – Διαιτησία – Κ12 – Μ.Μ.Ε. – Βία !

Παρακάτω ακολουθεί η συνέντευξη που μας παραχώρησε ο Νίκος Λιολιόπουλος την Πέμπτη 5/5/2022

– Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση σας κ Ζήνα σήμερα να είμαι εδώ μαζί σας και να πούμε κάποια πράγματα για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο όπως τα είδα, από την σκοπιά ενός ανθρώπου που ασχολείται χρόνια με τον χώρο, είτε ως φίλαθλος, είτε ως παράγοντας, είτε ακόμη και ως ερασιτέχνης δημοσιογράφος κατά το παρελθόν.

-Εξαιτίας κάποιων σημαντικών συμβάντων στη Μελίκη ,πριν από μία δεκαετία περίπου, είχα απομακρυνθεί από την ομάδα του χωριού, ήμουν σε άλλες ομάδες, παρόλα αυτά ήταν και παραμένει ο Φίλιππος η ομάδα μου, η ομάδα του χωριού μου, που για μένα και για  για πολλούς ανθρώπους στη Μελίκη συμβόλιζε πάρα πολλά πράγματα. Έχει μία πλούσια ιστορία και έχει πάρα πολλά πράγματα να επιδείξει και πολλά ακόμη, που θα μπορούσαν να γίνουν και να προσφέρει στην τοπική κοινωνία ενός χωριού, που είναι σε μία συνεχής συρρίκνωση και έχει πάρα πολλά προβλήματα τελευταία. Ο Φίλιππος Μελίκης για μένα είναι κομμάτι της ζωής μου, αγαπώ πολύ αυτή την ομάδα και δυστυχώς σήμερα βρίσκομαι στην δυσάρεστη θέση να είμαι πάρα πολύ απογοητευμένος για τον τρόπο λειτουργίας και να έχω διαπιστώσει, ότι έχουν γίνει κάποια πράγματα πολύ άσχημα, τα οποία προσβάλλουν την ομάδα, το χωριό μας γενικότερα και το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο αν θέλετε.

– Φέτος ήταν μία περίεργη χρονιά για το Φίλιππο, ξεκίνησε με άλλα δεδομένα και κατέληξε εντελώς διαφορετικά.

 Να πούμε ότι τα τελευταία χρόνια έχει μπει στον Φίλιππο η οικογένεια Ντάμτσιου. Ζητήθηκε από την τότε διοίκηση η συνδρομή του Γιώργου Ντάμτσιου να βοηθήσει, ούτως ώστε η ομάδα να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες που είχε, να μπορέσει να συνεχίσει με κάποιους παίκτες αλλά και από εμένα.  Εγώ μέσω της σχέσης που είχα με τον ΠΑΟΚ Αλεξάνδρειας έφερα τρεις παίχτες, ενώ ο Γιώργος έβαλε μπροστά τα στήθια του και ως προπονητής αφιλοκερδώς, κατάφερε να σώσει την ομάδα και με τα παιδιά που υπήρχαν ήδη στην ομάδα καταφέραμε και τη σώσουμε και μάλιστα την επόμενη χρονιά κάναμε καλύτερη πορεία. Φαινόταν όλα να πηγαίνουν καλά, ώσπου ήρθε η φετινή χρονιά και ανατράπηκαν πάρα πολλά πράγματα.

Να τα πάρουμε από την αρχή;

– Επειδή την ιστορία Καλαϊτζίδη στη Μελίκη τη γνωρίζω, από την πρώτη στιγμή, ήμουν μέσα  σε όλες τις διεργασίες, θα σας κάνω όσο μπορώ πιο σύντομα, μια εξιστόρηση. Όπως καταλαβαίνετε είναι πάρα πολλά. Θα προσπαθήσω να διαλέξω πολύ λίγα πράγματα να πω για θέματα οικονομίας χρόνου. Κάποια στιγμή μεταξύ σοβαρού και αστείου έγινε μία κουβέντα και ειπώθηκε, πως αν είχαμε έναν Καλαϊτζίδη στο ποδόσφαιρο της Μελίκης θα μπορούσαμε να κάνουμε θαύματα, δεδομένου ότι υπάρχουν πάρα πολλοί που τρέχουν για την ομάδα, αλλά δεν υπάρχει ο επενδυτής, αυτός που θα βάλει τα λεφτά, αφού πάντοτε η Μελίκη υπέφερε σε αυτό τον τομέα. Τώρα γιατί θα πρέπει να υπάρχουν επενδυτές στο ερασιτεχνικό  ποδόσφαιρο είναι μία άλλη ιστορία….

– Α, ωραία! Αφού λοιπόν ειπώθηκε αυτό, ο Ανδρέας ο Καλαϊτζίδης έδειξε ενδιαφέρον να μπει στην ομάδα μας. Ήρθε, ήμουν και εγώ παρών, κάναμε συζητήσεις επί συζητήσεων, δεχθήκαμε ενθουσιωδώς να έρθει, μας ζήτησε κάποια πράγματα, του ζητήσαμε εμείς κάποια και έτσι φτάσαμε σε αυτή τη συμφωνία, για την οποία δεν μετανιώνω και θεωρώ ότι ήταν σωστή και μπορούσε να προσφέρει πάρα πολλά στο ποδόσφαιρο της Μελίκης φτιάχνοντας μία δυνατή ανταγωνιστική ομάδα, μαζί με πολλά άλλα που θα γινόταν. Ο Ανδρέας ήρθε με τον καλύτερο τρόπο, μας ζήτησε και προς τιμή του, πριν αναλάβει την ομάδα, πριν καν κάνει την πρώτη μεταγραφή να δείξει ένα έργο στο χωριό, κάτι που το έδειξε με τον καλύτερο τρόπο. Έκανε ένα γήπεδο που ήταν 20 χρόνια παρατημένο, κατάφερε βάζοντας το χέρι στην τσέπη και με γνωριμίες που είχε, να φτιάξει στολίδι ένα παραμελημένο γήπεδο, έκανε το πότισμα, μεγάλωσε το αποδυτήρια, έφτιαξε αποθήκες, έκανε φοβερά πράγματα.

Έδειξε, ότι εκτός από την ομάδα ενδιαφερόταν να κάνει υποδομές και να αφήσει κάτι για το χωριό.

Αυτό εμένα με συγκίνησε κύριε Γιάννη, δεν το κρύβω, και πραγματικά είχα ενθουσιαστεί πολύ με αυτά που έκανε ο Ανδρέας Καλαντζίδης.

Προχωρήσαμε λοιπόν όλοι μαζί, είμαι και εγώ στη διοίκηση και κάναμε και μάλιστα και μία συνέντευξη τύπου παρουσιάζαμε τους στόχους μας. Εκεί ήμουν πολύ ενθουσιασμένος, γιατί έβλεπα ότι ο Ανδρέας Καζαντζίδης και όλα τα παιδιά που τον πλαισίωναν, θέλανε να κάνουν κάποια ωραία πράγματα.

Αφού ξεκινήσαμε ήρθε και ο προπονητής και οι πρώτες μεταγραφές. Είδα ξαφνικά μία αλλαγή στάσεων από πολλούς. Είδα ξαφνικά από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές του ερχομού Καζαϊτζίδη μία ενορχηστρωμένη μουρμούρα για όλες τις επιλογές, που έκανε ο Ανδρέας. Μουρμούρα για τις μεταγραφές, για τη λειτουργία της ομάδος, ακόμη και για ποδοσφαιριστές που τους βγάζαμε άχρηστους πριν καν τους δούμε, για τα φιλικά, και πολλά ακόμη.

Μου δημιουργήθηκε η αίσθηση, ότι κάποιοι άνθρωποι στη Μελίκη και θα προσπαθήσω να αποφεύγω να κάνω δίκη προθέσεων,  αποδείχτηκε, ότι θέλαμε το Καλαιτζίδη για κάποιο συγκεκριμένο λόγο μέχρι ένα συγκεκριμένο χρονικό σημείο, να πάρουν, ότι μπορούν από αυτόν και να τον πετάξουν σαν στημένη λεμονόκουπα και να συνεχίσουν την ομάδα, αφού έχουν κερδίσει από αυτόν πάρα πολλά πράγματα, μεταξύ των οποίων και πρωτοκλασάτους για το τοπικό ποδόσφαιρο ποδοσφαιριστές.

Η ιστορία αυτή επαναλήφθηκε, δεν είναι η πρώτη φορά, το έχουν κάνει και με τους προηγούμενους προέδρους, Βενιόπουλο, Καρέλη, Γούτση. Αυτή είναι μια πρακτική με αποτέλεσμα να μείνουν κάποιοι άνθρωποι φερέφωνα με το να διοικούν τη Μελίκη, με αποτελέσματα όχι καλά κατά τη γνώμη μου.

Έτσι λοιπόν έληξε άδοξα και η ιστορία Καλαϊτζίδη στη Μελίκη, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στη μεγάλη ρήξη, που οδήγησε στην απομάκρυνση του από το Φίλιππο και αυτό ήταν μία μεγάλη ήττα για τον σύλλογο, αφού απογοητεύτηκε πάρα πολύς κόσμος, που είχε έρθει κοντά και στην ουσία ήταν η αρχή του κακού για πάρα πολλά πράγματα που επακολούθησαν στο Φίλιππο Μελίκης.

– Α, είναι αλήθεια αυτό! Τώρα το τι μεσολάβησε και το τι έγινε όλο αυτό το διάστημα δεν το γνωρίζω πολύ καλά, είμαι όμως πεπεισμένος, ότι κάποιοι δεν έκαναν τίποτα για να αποτρέψουν αυτό που έγινε, και έχω την αίσθηση, μακάρι να κάνω λάθος, μάλλον τους άρεσε κιόλας, το να γίνει αυτή η ρήξη για να βρουν μία καλή πρόφαση για να τον διώξουν από την ομάδα.

-Είναι μία πάρα πολύ δύσκολη ερώτηση αυτή  κ. Ζήνα και δυσκολεύομαι να την απαντήσω. Θεωρώ και άλλος θα έπρεπε να είναι ο ρόλος του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου των ανθρώπων, που παίζουν και αγαπούν το άθλημα ερασιτεχνικά και παράγοντες που προσφέρουν.

Αλλά αυτό γίνεται δεκαετίες τώρα δυστυχώς και το είδατε και στο φετινό πρωτάθλημα με προέδρους που έχουν βάλει λεφτά και φέρανε ακριβούς παίκτες. Αυτό όπως έχουμε πει και παλαιότερα, μπορεί να είναι καλό για την ομάδα που πληρώνει ,αλλά κάνει γενικότερα κακό, αφού πολλοί παίκτες αρνούνται να παίξουν χωρίς λεφτά. Με αποτέλεσμα πολλές ομάδες να δυσκολεύονται και να μην έχουμε πολλές ομάδες, ενώ παράλληλα βλέπουμε μέσω των χρημάτων να διαφεντεύουν το ποδόσφαιρο σε κάποιες περιπτώσεις άνθρωποι κοινωνικά ανάξιοι.

Όσον αφορά τον Φίλιππο έχουν γίνει μια σειρά από άσχημα πράγματα φέτος, που έκανε μία χρονιά που ξεκίνησε ως όνειρο, να καταλήξει εφιάλτης για όλους μας.

Ας μη γελιόμαστε οι διαιτητές είναι ένας καθοριστικός παράγοντας της κακοτοπιάς του ποδόσφαιρου, είναι ένας κρίκος της αλυσίδας και αυτή είναι που μετατρέπουν τις αποφάσεις και τις επιλογές της Ένωσης σε πράξη. Στα παιχνίδια που έγιναν οι ενστάσεις η ευθύνη είναι βασικά των διαιτητών και είχαμε το εξής παράδοξο να μην τιμωρούνται οι διαιτητές που ήταν βασικά υπεύθυνοι. Αυτό για μένα αποδεικνύει πολλά πράγματα ,ότι δηλαδή η ένωση τους προστάτευσε ,γιατί μέσω αυτών η ένωση κάνει αυτά, που κάνει. Νομίζω ότι οι διαιτητές είναι μεγάλο πρόβλημα.

– Και κάπως έτσι φτάσαμε να συζητάμε για την ένωση!  Θα μου επιτρέψετε να κάνω ένα μικρό ιστορικό. Η παρούσα διοίκηση ξεκίνησε πριν από αρκετά χρόνια όταν αποφάσισαν κάποιοι πολιτικοί κυρίως παράγοντες, να πάρουν τα ηνία του ποδοσφαίρου της Ελλάδος της ΕΠΟ. Για να πάρεις τη ηνία έπρεπε να πάρεις τις ενώσεις. Έτσι συγκεκριμένα ο Σαββίδης με τον Μελισσανίδη και τις ευλογίες της τότε κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και εδώ είναι το περίεργο, πώς βρέθηκαν όλοι μαζί σε ένα τραπέζι, κάνανε την κίνηση και πήραν την ένωση Ημαθίας, όπως και όσες χρειάστηκαν.

Κατάφεραν λοιπόν, να πείσουν τις ομάδες και ξέρετε πώς, να μην ψηφίσουν τον Καραμελίδη αλλά αυτούς και ξέρετε πώς, ο οποίος μάλιστα αποσύρθηκε, αφού διαπίστωσε ότι οι ομάδες θα ψήφιζαν τον εκλεκτό της νέας κατάστασης του ποδοσφαίρου τον κύριο Φωτιάδη και τον κύριο Μουρτζίλα, που από ότι μάθαμε μετά υπήρχε συμφωνία να είναι από δύο χρόνια πρόεδροι έκαστος.

Θέλω να αναφέρω όλα αυτά, γιατί πιστεύω ότι όταν μία διοίκηση ξεκινάει με αυτό τον τρόπο δεν μπορεί παρά τα αποτελέσματα να είναι αυτά που είναι. Όσοι ξέραμε με πώς κινήθηκαν αυτοί για να πάρουν τις εκλογές, ξέραμε ότι θα καταλήξει εδώ μία μέρα.

Ποιο είναι λοιπόν το εδώ; Αφού τελείωσε η πρώτη περίοδος στις επόμενες εκλογές εξελέγη ο κύριος Μουρτζίλας, ο οποίος για μένα ήταν έκπληξη, γιατί 20-25 χρόνια τώρα που παρακολουθώ δεν τον έχω δει σε κανένα γήπεδο ,δεν ήταν άνθρωπος ποδόσφαιρου. Πώς και γιατί επιλέχθηκε, δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω. Η μεγάλη μου δε απορία για τον κύριο Μουρτζίλα είναι, πώς μπορεί ένας άνθρωπος, ο οποίος έχει τόσο σημαντικές κοινωνικές ιδιότητες όπως δάσκαλος, θρήσκος , γηροκομείο, περιφερειακός σύμβουλος, πρόεδρος πολύτεκνων, πώς αυτό συνάδει με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και όλα αυτά τα άσχημα πράγματα που γίνονται σε αυτό. Με πίκρα το λέω, αλλά η ενασχόληση του κυρίου Μουρτζίλα με το ποδόσφαιρο  επιβαρύνει αρνητικά και όλους τους άλλους κοινωνικούς ρόλους που έχει. Αυτό όμως είναι ένα προσωπικό θέμα του.

Τώρα, στις επόμενες εκλογές στις τελευταίες ,έγινε μία κίνηση  κυρίως από ανθρώπους του ποδοσφαίρου να αναλάβουν αυτοί τα ηνία στα χέρια τους. Δεν το κρύβω, ότι ήμουν και εγώ από τους υποστηριχτές αυτής της κίνησης,  γιατί ο κύριος Μαστροδήμος φερειπείν, ο κύριος Παπαδόπουλος και πολλοί ακόμη ήταν άνθρωποι του ποδοσφαίρου, άνθρωποι που έχουν προσφέρει πολλά στο ποδόσφαιρο. Η κίνηση αυτή μάλιστα έχει εξασφαλίσει την υποστήριξη των περισσότερων ομάδων και έτσι ήταν βέβαιο ότι θα κέρδιζε με πρόεδρο τον Κώστα τον Μαστροδήμο, πού ξέρω τι έχει προσφέρει στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, παρά το γεγονός ότι εμένα δεν μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής.

Συνέβη κάτι απίστευτο, ενώ οι εκλογές είναι τελειωμένες, ο κ. Μουρτζίλας επιβλήθηκε από «ψηλά» , οι κυβερνητικοί παράγοντες της Ημαθίας που στήριζαν την κίνηση άλλαξαν σε μία νύχτα κυριολεκτικά την απόφασή τους, έπεισαν τους ανθρώπους που προαναφέραμε να μην κατέβουν και κατάφεραν να στηρίξουν όλοι μαζί τον κ. Μουρτζίλα, τον οποίον πολεμούσαν! Ένα από τα παράδοξα της πολιτικής!

Έτσι λοιπόν φτάσαμε να επιβληθεί ο κ. Μουρτζίλας ο οποίος λίγες μέρες πριν είχε καταφερθεί μάλιστα πολύ άσχημα με ανακοίνωσή του κατά της κυβέρνησης και των πολιτικών της που εκπροσωπούν  στον νομό. Και απορώ πως τον δέχθηκαν!

Όταν λοιπόν γίνονται όλα αυτά τα άσχημα λογικό είναι το πρωτάθλημα που ακολούθησε να είναι και αυτό άσχημο με πολλές καταγεγραμμένες αθλιότητες.

– Ναι πολύ σωστά, το έχετε γράψει και εσείς άλλωστε με προσωπικό κόστος. Να πούμε ότι γίνονται πάρα πολλά άσχημα πράγματα στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο για το λόγο του αληθές μπορείτε να ανατρέξετε σε συνέντευξη του προέδρου του πρωταθλητή Ημαθίας και κυπελλούχου, ο οποίος είπε χωρίς να διστάσει και μπράβο του, ότι πολλά από αυτά που γίνονται στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο της Ημαθίας δεν γίνονται ούτε στην Αφρική. Γίνανε μία σειρά από αθλιότητες και ασχήμιες στη φετινή ποδοσφαιρική χρονιά. Εδώ θα αναφέρω αυτό που ζήσετε αλλά και εσείς αλλά και εγώ, απειλές κατά της ζωής εμένα και της οικογένειάς μου συγκεκριμένα από πρόεδρο και γενικό αρχηγό ποδοσφαιρικής ομάδας,  επειδή δεν τους άρεσε κάποιο σχόλιο που έκανα σε ραδιοφωνική εκπομπή. Για το συμβάν αυτό ενημερώθηκε η Αστυνομική Διεύθυνση και ο δικηγόρος μου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να φοβάμαι να κατέβω στα γήπεδα. Τόσο τραγικά! Εκτός από αυτά, έχουν γίνει πάρα πολλά πράγματα, από πού να πιαστούμε κ. Ζήνα, καταλαβαίνετε και  θα μπορούσανε να μιλάμε για ώρες.

-Είπα πριν πως φέτος στο Φίλιππο Μελίκης συνέβησαν πάρα πολλά άσχημα πράγματα που οδήγησαν και εμένα αλλά και πολλούς φιλάθλους να αντιδράσουμε. Είμαστε πάρα πολύ ενοχλημένοι με αυτά που γίνονται και υπάρχει μία έντονη κοινωνική αντίδραση. Ένα από αυτά που έγιναν φέτος είναι η απόφαση των διοικούντων να κατεβάσουν την κ12 της ακαδημίας μας ως Μέγας Αλέξανδρος Τρικάλων, κρυφά,  χωρίς να έχουν την έγκριση ούτε ενός γονέα, βάζοντας μάλιστα να υπογράψουν δελτία στον Μέγα Αλέξανδρο, νομίζοντας ότι τα δελτία θα βγάζουν στο Φίλιππο Μελίκης, στον οποίο ανήκει και η ακαδημία.

Ο Φίλιππος Μελίκης χωρίς κανείς να το γνωρίζει, αν και είναι μία μεγάλη ομάδα, με μεγάλη ιστορία, έκανε το χατίρι των Τρικάλων, τα οποία δεν φρόντισαν ή επιδεικτικά αδιαφόρησαν στη δημιουργία ακαδημίας, παρότι σαφώς το ορίζει ο νόμος και θα τιμωρούνταν.

Αυτό είναι κάτι το οποίο το θεωρώ απαράδεκτο για την ακαδημία μας και θα ήθελα να το καταγγείλω με όσο πιο δυνατή φωνή μπορώ.

– Νομίζω πως αξίζει. Να το δούμε παράλληλα και με την έννοια του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου όπως θα έπρεπε να είναι, όπως το τι χρειάζονται οι επενδυτές, ποιος ο ρόλος των ακαδημιών, και πως με όλα αυτά που γίνονται να μπορούμε να συνεχίσουμε να μαζεύουμε παιδιά στο γήπεδο και για να διαλέξουν, τι; Τις ασχήμιες που έγιναν στα μπαράζ π.χ, την βία.  Μεγάλη συζήτηση, που ευχαρίστως να την κάνουμε κάποια στιγμή.

-Θα ήθελα εδώ να πω κάτι που δεν το είπα πριν. Θα μπορούσε κάποιος να μου πει ότι τώρα τρελάθηκες με όλα αυτά που γίνονται εδώ και πολλά χρόνια στον ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και να έχει δίκιο.

Θα του πω, ότι μου κάνει τρομερή εντύπωση, το ότι σήμερα που υπάρχουν τόσα μέσα, τόσες κάμερες ,τόσο κινητά, δημοσιογράφοι, οι ίδιοι άνθρωποι να κάνουν τα ίδια πράγματα σαν να είμαστε χρόνια πριν.

 Στην ουσία όλο αυτό το φως, αντί να μας κάνει να είμαστε πιο προσεκτικοί, εμείς συνεχίζουμε να τα κάνουμε με απίστευτο θράσος υπό αυτά τα δεδομένα! Οι δημοσιογράφοι θα πρέπει να αναπαράγουν αυτό που γίνεται. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Το γνωρίζετε και εσείς, ότι δέχονται πάρα πολλές πιέσεις και δυσκολεύονται να κάνουν τη δουλειά τους. Καθημερινά δέχονται απειλές, βία, και πράγματα στα οποία είμαι και εγώ μάρτυρας.

Παρόλα αυτά υπάρχουν κάποια μέσα που κάνουν τη δουλειά τους και θα μου επιτρέψετε να βάλω και εσάς, που κατά καιρούς έχετε αποδείξει ότι δεν διστάζετε να βγάλετε με κόστος,  την αλήθεια.

-Και εγώ δεν έχω κάποιο ρόλο και εγώ ερασιτεχνικά ασχολούμαι, ούτε καν στην πολιτική έχω ρόλο πια. Ότι κάνουμε το κάνουμε για να μπορέσουμε να κρατήσουμε τα παιδιά σε αυτό το άθλημα, και να πάψουμε να βλέπουμε το φαινόμενο, παιδιά που γνωρίζουν ποδόσφαιρο να μην παίζουν σε ομάδες, αηδιασμένοι παιδιά και γονείς λόγω όλων αυτών των καταστάσεων, ένα φαινόμενο που όσο περνάν τα χρόνια γίνεται και πιο έντονο.

Εγώ θέλω όλα αυτά να σταματήσουν κι αν οι συνεντεύξεις όπως αυτή μπορούν να βάλουν ένα μικρό λιθαράκι προς την κατεύθυνση αυτή, εγώ θα  είμαι πολύ χαρούμενος.

 -Και εγώ σας ευχαριστώ