Ο αγώνας καθορισμένος από την αρχή. Το γήπεδο όχι απλώς ακατάλληλο για κάθε μορφή άσκησης, αλλά άκρως επικίνδυνο για τραυματισμό παιχτών. Πόσο μάλλον για παιδιά γεννημένα το 2003-2005!!! Στο γήπεδο δεν παίζεται ποδόσφαιρο. Που σημαίνει πως δεν υπάρχει καμία ουσία στο να πραγματοποιηθεί ένας αγώνας, αφού οι ποδοσφαιρικοί αγώνες είναι η μεταφορά των γνώσεων που όλα τα μικρά παιδιά παίρνουν στις προπονήσεις.
Οι παραπάνω φωτογραφίες μαρτυρούν την κατάσταση. Όλοι ήταν έτοιμοι για την αναβολή και τη μετάθεση του αγώνα σε μία ημερομηνία που το παιχνίδι θα είχε χαρά, ουσία, ποδοσφαιρική εκμάθηση και ευχαρίστηση.
Κάποιος είχε αντίθετη άποψη. Κάποιον δεν τον ένοιαζε. Και όλοι υποχωρήσανε έτσι απλά. Το παιχνίδι έγινε. Λάθος. Το παιχνίδι δεν έγινε. Μία πάλη έγινε. Ένας τεράστιος πανζουρλισμός που μόνο άθληση δεν θύμιζε. Ένας κακό χαμός. Κάποιοι, υπερασπίστηκαν την άποψη πως τα μικρά παιδιά πρέπει να συνηθίσουν τις κακουχίες. Καμιά φορά αναρωτιέμαι, τι ακριβώς σημαίνει ποδόσφαιρο; Όλοι ξέρουμε πως το ποδόσφαιρο είναι ένα από τα πιο σκληρά αθλήματα. Σύμφωνοι μέχρι εδώ. Αλλά, ξέρετε, η σκληρή άθληση από την επικίνδυνη άθληση έχει τεράστια διαφορά. Είναι διαφορετικό να παίζεις με βροχή ή κρύο και διαφορετικό να παίζεις σε ένα γήπεδο γεμάτο ύπουλες παγίδες και να ρισκάρεις τη σωματική σου υγεία στην πιο τρυφερή σου ηλικία, υπό τις οδηγίες ανθρώπων που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να κερδίσουν, και να μην πληρώσουν διπλά, χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τους τα παιδιά. Δεν θα θυσιάζουμε την ακεραιότητα των μικρών αθλητών για χάρη κάποιας προσωπικής ανάδειξης, για χάρη ενός συμφέροντος, ή για χάρη κάποιου άμυαλου.
Λυπάμαι…
Να ρωτήσω κι εγώ λοιπόν με τη σειρά μου: ΑΝ τραυματιζόταν ένα παιδί; ΑΝ έσπαζε ένα πόδι; ΑΝ κάποιο παιδί δεν μπορούσε να ξαναπαίξει ποδόσφαιρο; ΑΝ μία οικογένεια περνούσε δύσκολες, αγωνιώδης στιγμές για το παιδί του; ΑΝ ένα παιδί έχανε το σχολείο του, ΑΝ, ΑΝ, ΑΝ…. ΠΟΙΟΣ θα έπαιρνε την ευθύνη!!!
Η Ε.Π.Σ. και ο υπεύθυνος των διαιτητών έδωσε ρητή εντολή να μην γίνει ο αγώνας για να μην υπάρξουν τραυματισμοί.
Η φιλοξενούμενη ομάδα, πρότεινε την αναβολή με πείσμα για τον ίδιο λόγο.
Ο διαιτητής, ήρθε με την πρόθεση να προστατεύσει τα παιδιά για τον ίδιο λόγο, αλλά υποχώρησε στο επιχείρημα των γηπεδούχων πως η μπάλα…. κυλάει!!!
Να σας πω, πως η μπάλα κυλάει και στον πάγο. Τι σημαίνει αυτό σε ένα παιδικό πρωτάθλημα;
Σας ρωτάω λοιπόν εσάς τους διοργανωτές, τους εκπροσώπους της ΕΠΣ, τους προπονητές, τους διαιτητές και πάνω απ’ όλα τους γονείς που εμπιστεύονται τα παιδιά τους οπουδήποτε.
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΟΤΑΝ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΘΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ;;;
ΚΑΝΕΙΣ. Ο ΕΝΑΣ ΘΑ ΡΙΞΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ. ΤΟ ΞΑΝΑΖΗΣΑΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ.
ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ.
Να το κοιτάξουμε πριν είναι αργά….
(Για την ιστορία, ο αγώνας έγινε, οι γηπεδούχοι πήραν τη νίκη, όλοι χαρήκανε, κανείς δεν τραυματίστηκε και όλα καλά…).