Πρόεδρος ΓΑΣ Κοπανού- Χαβιαρόπουλος Βασίλης: «Αν βγω πρόεδρος στο χωριό, θα φύγω από την ομάδα»

Μιλάμε με ανθρώπους του ποδοσφαίρου, που παίζουν το ρόλο τους στα πράγματα του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου της Ημαθίας. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι και ο πρόεδρός του ΓΑΣ Κοπανού, ο Χαβιαρόπουλος ο Βασίλης, όπου είχαμε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνομιλία.

Μεταξύ άλλων είπαμε:
– Πόσο χρονικό διάστημα ασχολείσαι με την ομάδα του Κοπανού;
– Ξεκίνησε το 2004. Έκατσα επτά χρόνια και τώρα είμαι άλλα τέσσερα.
– Ποια είναι η πορεία της ομάδας για φέτος; Είσαι ευχαριστημένος;
– Είμαστε! Είμαστε ευχαριστημένοι και εγώ και τα παιδιά από το συμβούλιο. Πολοί ευχαριστημένοι. Ο στόχος από το καλοκαίρι ήταν να μπορέσει άνετα η ομάδα, να παραμείνει στην κατηγορία. Μία χαρά τα κατάφερε και κάθε χρόνο έχουμε τον ίδιο σκοπό, τον ίδιο σχεδιασμό. Είμαστε μία οικογένεια. Πάμε πολύ καλά. Ελπίζω και του χρόνου να είμαστε πάλι το ίδιο.
– Σε ένα χρονικό σημείο ο Κοπανός άλλαξε στόχο στην πορεία.
– Ξεκινήσαμε πρώτοι πρόπερσι. Κάποια στιγμή λέγαμε και ξέραμε τη δυναμικότητα της ομάδας, κάποια στιγμή θα μείνουμε πίσω, ήταν ένα καλό γεγονός. Φυσικά αν μπορούσε να γίνει και φέτος δεν θα λέγαμε όχι. Ο στόχος είναι συγκεκριμένος. Η ομάδα αυτό που βάζει σαν στόχο, αυτό πραγματοποιεί. Δεν έχουμε τη δυνατότητα, κάτι που το κάνουν, δεν λέμε ότι θα πάμε για πρωτάθλημα, γιατί συνήθως όποια ομάδα λέει για πρωτάθλημα, δυστυχώς χάνεται στο δρόμο.
– Είναι γεγονός. Βέβαια, βλέπουμε και μία σχετική, από ότι μας έχει πει ο προπονητής σας, ανανέωση και έχετε στραφεί σε νεαρούς ποδοσφαιριστές.
– Αυτό σιγά-σιγά πρέπει να να γίνει, δεν μπορεί να καλυφθεί. Στην ομάδα έρχονται και ζητάνε ένα χαρτζιλίκι, σε εισαγωγικά τα έξοδά τους, πρέπει η ομάδα και κάθε ομάδα, που νομίζω, που προσπαθεί, και βάζει στόχο, για να μπορέσει να κρατηθεί , πρέπει να βγάλει δικά της παιδιά. Κάποια χρόνια η ομάδα του Κοπανού είχε πολλά παιδιά από το χωριό, φέρνανε ένα δύο ξένους. Όταν έπαιζα εγώ, αυτό δυστυχώς δεν υπάρχει τώρα. Με την Ακαδημία που έχουμε, ευελπιστούμε ότι σε 2-3 χρόνια, ήδη ξεκινήσαμε με δύο παιδιά να παίζουν στην ανδρική ομάδα από την Ακαδημία, σε 2-3 χρόνια ο καρπός μας θα δώσει αποτέλεσμα το αναμενόμενο και θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στο πρωτάθλημα, γιατί όσο να ‘ ναι η κατηγορία είναι πολύ δύσκολη. Πιστεύω ότι θα πάνε πολύ καλύτερα. Μακάρι να γίνει κάτι καλό. Δεν λέμε όχι στα άλλα παιδιά που έρχονται και παίζουν ποδόσφαιρο. Αν πάρεις καλούς παίκτες και ποιοτικούς, κάνεις το καλύτερο, αλλά με τα παιδιά σου, μειώνεις τα έξοδά σου. Αυτή είναι η διαφορά μας. Βέβαια να πούμε, ότι ο κόσμος δύσκολα ανταποκρίνεται, να σου δώσει μία χορηγία, αν και είμαστε πολύ ευχαριστημένοι από τον κόσμο, από τους ανθρώπους γύρω μας, τα παιδιά του χωριού. Αλλά μέχρι πότε;
– Πόσο εύκολο ή δύσκολο μία ομάδα να έχει και Ακαδημία. Εσείς έχετε συνδρομή; Πώς λειτουργείτε;
– Εμείς λειτουργούμε με συνδρομή. Έχουμε μία συνδρομή από τους γονείς, για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε, γιατί έχει έξοδα η Ακαδημία. Πληρώνουμε προπονητές, αν χρειάζεται να βάλουμε λεωφορείο να παίξουν τα παιδιά μακριά, για κάποιο αγώνα μακριά. Όταν λέμε μακριά εννοούμε τα Λευκάδια, την Αλεξάνδρεια, γιατί είναι δύσκολο να τα βάλεις όλα αυτά σε ένα αυτοκίνητο, για να τα πας. Δεν ξέρεις τι μπορεί να σου συμβεί στο δρόμο. Όσο να ΄ναι υπάρχουν δυσκολίες. Ευτυχώς βοηθάνε οι γονείς από τα παιδιά και νομίζω τα βγάζουν πέρα.
– Εσείς σαν διοίκηση, συνήθως θέτετε στόχους και παίρνετε τον ανάλογο προπονητή για να τους επιτύχει. Κατά πόσο είναι ελεύθερος ένας προπονητής, να κάνει αυτό που νομίζει, για να κάνει την υπέρβαση και να επιτύχει τους δικούς του στόχους;
– Ο προπονητής έχει το ελεύθερο να κάνει ότι θέλει. Σε κανένα προπονητή, δεν βάζουμε στόχο, ξέρεις ότι θα κάνεις αυτό… αυτό… αυτό… και αυτό. Όποιος προπονητής έρθει στην ομάδα, είτε ασχολείται με την Ακαδημία δεν έχει περιορισμούς. Αυτός είναι το αφεντικό, στο ποδοσφαιρικό τμήμα.
– Πώς είναι ο αγωνιστικός χώρος και τα αποδυτήρια; Ένα χρονικό διάστημα με τα αποδυτήρια υπήρχε θέμα, τι γίνεται;
– Ο αγωνιστικός χώρος είναι τέλειος, μπορώ να πω, μπορεί να είναι από τα καλύτερα γήπεδο της Ημαθίας, αλλά τα αποδυτήρια μας παραμένουν εγκλωβισμένα. Δεν μπορώ τι να υποθέσω! Αδιαφορία! πάντως είναι εγκλωβισμένα. θα το λύσουν το θέμα. Ας το αφήσουμε στην άκρη τώρα, γιατί δεν θέλω να χω και να λένε ότι έχω δόλο, γιατί έτσι μου είπε ο φίλος μου, όχι ο κύριος, ο φίλος μου ο Δάγγας. ότι είχα δόλο. Τώρα αν είχα δόλο και ήξερα εγώ, ότι πριν από ένα χρόνο θα κατέβαινα στις τοπικές εκλογές, Θα συμφωνήσω μαζί του, είχα δόλο.
– Η αλήθεια είναι, ότι έχουμε μιλήσει μαζί του και έχουμε καταλάβει, ότι το θέμα είναι της αδειοδότησης και εκεί εστιάζεται περισσότερο το πρόβλημα, σε συνδυασμό με την άδεια από την αρχαιολογική υπηρεσία. Στην αρχή υπήρχε κάτι άλλο, το οποίο ξεπεράστηκε.
– Ας πάνε πρώτα σαν Δήμος τα απαραίτητα έγγραφα στην Αρχαιολογία και μετά θα πρέπει να μιλήσουμε αν υπάρχει πρόβλημα ή όχι, πρώτα πρέπει να κάνουν αυτή την κίνηση, να τα λέμε όλα. Εμείς τους δεν είπαμε ποτέ να κάνουν κάτι παράνομο, όπως είπε ο φίλος μου ο Δάγγας. Δεν κάναμε κάτι παράνομο, ούτε ζητάμε κάτι παράλογο. Αυτό το κομμάτι, σε παρακαλώ πρέπει να το αφήσουμε μετά τις εκλογές, ότι θέλεις να μιλήσουμε, μόνο για τα αποδυτήρια να μιλήσουμε.
– Δεν έχω τη διάθεση να φέρω σε αντιπαράθεση τα γεγονότα ή αυτά, τα οποία μιλάνε μόνα τους. Να μιλήσουμε για την τοπική υποψηφιότητα σου. Γιατί κατεβαίνεις υποψήφιος;
– Κατεβαίνω υποψήφιος στο χωριό μου για να μπορέσουμε, όχι μόνος μου φυσικά, με την ομάδα που θα βγει, να κάνουμε κάτι καλύτερο στο χωριό μου. Να ξεκινήσουμε πρώτα από τα αυτονόητα, γιατί δεν γίνονται τα αυτονόητα, όπως ο καθαρισμός, ο φωτισμός. Δεν έχουμε πει κανέναν εδώ στο χωριό μας, ότι θα κάνουμε άσφαλτο, θα κάνουμε εκείνο, το άλλο. Θα ξεκινήσουμε δειλά-δειλά και στη συνέχεια θα κάνουμε και αυτά που πρέπει να κάνουμε. Έχουμε βάλει κάποιους στόχους, αλλά δεν θα πω τίποτα περισσότερο, γιατί θα νομίζουν ότι είναι όλα προεκλογικά, θα λένε τάζει… τάζει… τάζει…Δεν λέμε τίποτα. Εγώ πιστεύω θα βγούμε. Σαν πρόεδρος στο χωριό μου, έχω την όρεξη, έχω τη δύναμη, να τρέξω και να κάνω κάτι καλύτερο από αυτό που υπάρχει αυτή τη στιγμή.
– Πώς μπορείς να συνδυάσεις και τις δυο ασχολίες. Το να ασχολείσαι με τα κοινά, σαν πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου και σαν πρόεδρος της ομάδας του Κοπανού;
– Αν βγω πρόεδρος στο χωριό, ήδη έχω μιλήσει με τα παιδιά, θα φύγω από την ομάδα, θα αναλάβει κάποιο άλλο παιδί.
– Να σκεφτώ καχύποπτα και να πω, ότι μέχρι τώρα, η ομάδα ήταν το εφαλτήριο για να βρεθείς στον πολιτικό στίβο;
– Δεν το σκέφτηκα ποτέ και ούτε έβαλα στη μέση την ομάδα. Ελεύθερος επαγγελματίας είμαι. Όλοι Οι χωριανοί έρχονται στο μαγαζί μου. Αν το σκεφτόμουνα έτσι, θα το σκεφτόμουν σαν μαγαζί και όχι σαν πρόεδρος του χωριού. Δεν νομίζω ότι έπαιξε ρόλο, το ότι ήμουν στην ομάδα. Στην ομάδα ήμουν από το 2004 πρόεδρος. Δεν κατέβηκα τόσα χρόνια στις εκλογές. Ένα μεγάλο στοίχημα σε αυτές τις εκλογές είναι, που από το 1988 άρχισα να παίζω μπάλα, τα αποδυτήρια του χωριού μου, τα θυμάμαι έτσι, τα βρήκα χωρίς ρεύμα. Μετά το 1991 ‘βάλαν ρεύμα, που εκεί δεν είχε άδεια το οίκημα. Να το πω αυτό, σαν σπόντα σε αυτούς που λένε, ότι δεν έχει άδεια, αλλά βάλανε ρεύμα, φεράν χελώνα σε ένα παράνομο και σε ένα αυθαίρετο κτίσμα. Τέλος πάντων! Ένα μεγάλο στοίχημα είναι τα αποδυτήρια του χωριού μου, να γίνουν αποδυτήρια, για τα παιδάκια που είναι μέσα 8 χρονών, 7 χρονών και 12 χρονών και μετά για τη μεγάλη ομάδα και ότι μπορούμε να κάνουμε το καλύτερο για την ομάδα. Είναι ένας σκοπός και αυτός για το χωριό μου, πέρα από όλα τα άλλα, που πρέπει να κάνουμε μέσα στο χωριό.
– Να ευχηθώ καλή επιτυχία στην προσπάθεια αυτή.
– Ευχαριστώ πολύ.

Μπορείτε να δείτε και να ακούστε από πρώτο χέρι τη συνέντευξη