Πολλές φορές αναφέρουμε το γνωμικό και λέμε «τόπο στα νιάτα » , ο Ματόπουλος ο Μιχάλης είναι νεαρός ποδοσφαιριστής και είναι ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ Καμποχωρίου και θα μας πει για την πορεία της ομάδας του, αλλά και διάφορες σκέψεις για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.
– Καλησπέρα Μιχάλη.
– Καλησπέρα κ. Ζήνα.
– Είναι κρίσιμο και ουσιαστικό να δίνεται ο λόγος στα νεαρά παιδιά για να εκφράσουν την άποψη τους και να πουν ορισμένα πράγματα. Να μας πουν τελικά εμάς τους μεγάλους , πώς βλέπουν αυτοί τον κόσμο των οποίων εμείς διαμορφώνουμε. Η ΑΕΚ Καμποχωρίου είναι μία ομάδα που συμμετείχε στη Β’ Ερασιτεχνική της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Ημαθίας και θα ήθελα έτσι να μου περιγράψεις και να μου πεις για την πορεία, την οποία έκανε στη Β’ Ερασιτεχνική και αν ήταν η θεμιτή και η αναμενόμενη πορεία την οποία θα περιμένατε ενδεχομένως;
– Η ΑΕΚ Καμποχωρίου από πέρυσι, που ήταν στην Γ Ερασιτεχνική , δεν μπόρεσε να τερματίσει στην πρώτη θέση. Ανεβήκαμε όμως με το σύστημα που μας ευνόησε με τις ομάδες που ξέρουμε και περάσαμε στη Β’ κατηγορία. Η ομάδα έχτισε με καινούργιους παίκτες, πάρα πολύ νέα παιδιά, για να μπορέσουμε να κρατήσουμε την ομάδα στη Β’ κατηγορία. Το καταφέραμε. Πηγαίναμε στις προπονήσεις μας. Ήμασταν ένα ωραίο σύνολο. Ο στόχος μας ήτανε να παραμείνουμε στη Β, δεν θέλαμε φυσικά να πέσουμε, καμία ομάδα δεν το θέλει αυτό να κατέβει κατηγορία και εφόσον βρεθήκαμε από την Γ΄ κατηγορία στην Β’ καταφέραμε, να υλοποιήσουμε το στόχο μα, ς να παραμείνουμε στη Β’ κατηγορία. Κάποια αποτελέσματα δεν ήταν ικανοποιητικά για μας. Θα μπορούσαμε να έχουμε μία πολύ καλύτερη πορεία από ότι τώρα που είμαστε στην προτελευταία θέση. Δεν τα καταφέραμε. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο, δεν γίνεται να κερδίζεις και να φέρνεις το αποτέλεσμα που θέλεις. Ο παράγοντας τύχη παίζει ρόλο σε μεγάλο ποσοστό. Κάποιες φορές οι αντίπαλοι ήταν καλύτεροι, άλλες φορές εμείς, όμως θεωρώ ότι ο στόχος ο οποίος ήταν να παραμείνει η ομάδα στη Β΄κατηγορία επετεύχθη.
– Επετεύχθη βέβαια, χωρίς να χρειαστούν να γίνουν τα play out.
– Ναι, σίγουρα. Θα ήταν μία πιο αγχώδης διαδικασία να παίζουμε στα play out με τις υπόλοιπες τρεις τελευταίες ομάδες, γιατί τα παιχνίδια θα ήταν διπλά. Θα μπαίναμε σε έναν αγώνα, ο οποίος ήταν πιο δύσκολος από ότι ήταν σε όλη τη χρονιά. Άλλο το άγχος των play-out και άλλο το άγχος ολόκληρης χρονιάς του πρωταθλήματος. Τελικά δεν χρειάστηκε να παίξουμε και είμαστε πιο χαλαροί.
– Θα αποδεχόσασταν αυτό το γεγονός, να παίξετε στα play out ; Θα ήταν επιτυχία η αποτυχία;
– Δεν μπορούμε να το πούμε επιτυχία ή αποτυχία. Έτσι είναι ο κανονισμός, αυτά έλεγε, οι τελευταίες ομάδες παίζουν play out και οι πρώτες παίζουν play-off. Το να βρεθεί στην πέμπτη ή έκτη θέση είναι πολύ μεγάλο το ποσοστό, γιατί οι ομάδες είναι όλες κι όλες δέκα. Έτυχε να είμαστε στις τελευταίες θέσεις και όταν χρειάστηκε να παίξουμε play-out, ευτυχώς δεν χρειάστηκε, θα το αντιμετωπίζαμε όπως όλη την χρονιά.
– Η συμμετοχή η δικιά σου στο πρωτάθλημα, πώς ήταν ήταν συνεχόμενη χωρίς απρόοπτα;
– Ήταν συνεχόμενη πορεία, εκτός από την προετοιμασία που είχα έναν τραυματισμό. Τον ξεπέρασα εύκολα. Δεν χρειάστηκε περαιτέρω ιατρική διαδικασία και μπήκα κανονικά στους αγώνες με το κύπελλο. Σε όλο το πρωτάθλημα, η πορεία μου ήταν συνεχής , δεν είχα πρόβλημα τραυματισμού
– Πόσο χρονών είσαι;
– Δέκα επτά.
– Νεαρός θεωρείται ένας δεκαεπτάχρονος ποδοσφαιριστής . Υπάρχει εμπιστοσύνη στους νεαρούς ποδοσφαιριστές ;
– Εάν κάποιος νέος αγαπάει το ποδόσφαιρο, όπως εγώ, εάν είναι συνεπής στις προπονήσεις, ακούει τους μεγαλύτερους που έχουν περισσότερη εμπειρία και μέσα στο γήπεδο αλλά και εκτός γηπέδου, μπορεί κάλλιστα να εμπνεύσει εμπιστοσύνη. Αυτό βέβαια είναι στο χαρακτήρα του καθενός και στο πως το βλέπει ο καθένας . Εάν είναι ο χαρακτήρας τέτοιος, που να ακούς , να σκύβεις το κεφάλι, όταν χρειαστεί, έχεις και τον κατάλληλο εγωισμό, Βέβαια μπορείς να εμπνεύσεις εμπιστοσύνη. Την εμπιστοσύνη δεν την αποκτάς έτσι, αλλά την κερδίζεις. Επομένως είναι στο πώς το βλέπει ο καθένας και πώς θα το χειριστεί.
– Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να παίζεις ποδόσφαιρο;
– Ξεκίνησα να παίζω από την ηλικία των τεσσάρων ετών.
– Από τεσσάρων ετών μέχρι δέκα επτά, δεν είναι αρκετά, αυτά τα δέκα τρία χρόνια, ούτως ώστε να μην θεώρησε ως νεαρός ποδοσφαιριστής;
– Όταν είσαι μικρός και ξεκινάς από τα τέσσερα χρόνια μέχρι τα δώδεκα, δεν μπορείς να αντιληφθείς τι εστί ποδόσφαιρο στο πετσί σου, ούτε και τώρα. Βέβαια στα δέκα επτά, η εμπειρία μου είναι πάρα πολύ μικρή, αλλά όταν είσαι νέος , απλά παίζεις, να το χαρείς με τους φίλους σου σε μία ομάδα, χωρίς κάποιους στόχους. Μετά, όταν ξεκινάς να μπαίνεις στο πρωτάθλημα της ΕΠΣ Ημαθίας, όπως ξεκίνησα και εγώ πέρυσι, γιατί όταν ήμουν στα δέκα έξι χρόνια, τότε είναι διαφορετικό το θέμα, γιατί έχεις και το άγχος το να κερδίσεις, να παίξεις καλά για να βοηθήσεις την ομάδα, μην έρθει κάποιο στραβό αποτέλεσμα και δεν είναι ευχαριστημένη η ομάδα από σένα. Επομένως είναι διαφορετικό το άγχος όταν είσαι σε μία μικρή ηλικία από ότι, στην ηλικία που είμαι εγώ και να παίζεις στο πρωτάθλημα το τοπικό.
– Η ποδοσφαιρική ηλικία των δέκα επτά χρονών δεν είναι δυσανάλογη με την εμπειρία σου μέσα στο γήπεδο; Ποια η εμπιστοσύνη στο πρόσωπό σου, αλλά και σε άλλους ποδοσφαιριστές που έχουν αυτή την ποδοσφαιρική ηλικία;
– Όχι. Θεωρώ όταν είσαι σε αυτή την ηλικία 16-17, κάθε προπονητής και κάθε άνθρωπος που παρακολουθεί το ποδόσφαιρο, η εμπιστοσύνη είναι η ίδια πάνω κάτω. Θεωρώ, ότι είμαστε νεαροί παίκτες. Η εμπιστοσύνη είναι κάτι το οποίο το κερδίζεις. Αν κάποιος φίλαθλος ερχόταν στο γήπεδο, μπορεί να δει πώς κινείται ο κάθε παίκτης μέσα στο γήπεδο και ανάλογα με το χαρακτήρα του καθενός . Μπορείς να κερδίσεις την εμπιστοσύνη στη ζωή ή στο ποδόσφαιρο. Η εμπιστοσύνη είναι κάτι, το οποίο είναι, το πώς διαχειρίζεσαι εσύ τη δική σου τη ζωή.
– Φέτος ξεκίνησε το πρωτάθλημα Κ16. Δίνει περισσότερα εφόδια στο νεαρό ποδοσφαιριστή να δείξει, ότι δεν είναι νεαρός και χρειάζεται να τον εμπιστευτούμε περισσότερο και να τα δώσουμε περισσότερες ευκαιρίες να παίξουν;
– Ναι, σίγουρα, γιατί το μεταβατικό στάδιο από τα 15 στα 16 πού ήσουν αντίπαλος με συνομήλικους σου, καλείσαι να αντιμετωπίσεις τώρα άτομα που είναι 25 και 26 χρόνων. Είναι κάτι δύσκολο για το νέο ποδοσφαιριστή και τα παιδιά της δικής μου γενιάς και προηγούμενης, έπρεπε να το αντιμετωπίσουν αυτό. Δεν είχε παιδικά πρωταθλήματα Κ16 και Κ15, όπως έγινε φέτος . Ήταν κάπως δύσκολο για τα παιδιά της ηλικίας μου να αντιμετωπίσουν τους 25αρηδες, που έχουν πολύ μεγαλύτερη εμπειρία. Ήταν πολύ πιο καλή ευκαιρία αυτό το πρωτάθλημα της Κ16, όπως και της Κ14 και Κ12 που λειτουργούν πάρα πολλές Ακαδημίες. Βασικά προετοιμάζεται για κάτι πιο σοβαρό, που είναι στο μπαμπίνι, το προπαιδικό, απλά δεν έχει κάποιο βάρος, απλά παίζεις . Το πρωτάθλημα της Κ16, όπως είπα και πριν, ήταν κάτι το οποίο έπρεπε να γίνει εδώ και καιρό. Είναι κάτι το οποίο χρειαζόταν στην Ημαθία, γιατί τα παιδιά έχουν αυτό το μεταβατικό στάδιο , δηλαδή από το να παίξεις για να περνάς καλά με τους φίλους σου, μπαίνεις σε κάτι πιο σοβαρό , που χρειάζεται και έχεις την πίεση του προπονητή, να πας καλά, να βγεις πρώτος. Μαθαίνω ότι έχει και play off και αγωνίζονται για την πρώτη θέση. Στα παιδιά είναι κάτι το οποίο θα τα βοηθήσει μετά που θα τελειώσουν τη χρονιά της Κ16 θα μπορούνε να πάνε στην ανδρική ομάδα, στην κατηγορία την οποία βρίσκεται .
– Αυτός ο θεσμός σίγουρα ευνοεί. Υπάρχει κάποια σκέψη για κάτι άλλο; Ένας νεαρός τι θα πρότεινε για να δώσει περισσότερο αίγλη; Χρειάζεται να δώσουν περισσότερη προσοχή στους νεαρούς ποδοσφαιριστές οι ιθύνοντες, οι προπονητές, οι διοικήσεις και να μη χρειάζεται να κάνουν αυτές τις μεταγραφές ; Να υπάρχουν ομάδες ως επί το πλείστον το 90% να είναι νεαροί ποδοσφαιριστές και όχι το αντίθετο;
– Αυτό δεν μπορεί να το ρυθμίσει κάθε ομάδα μόνη της. Αυτό πρέπει να το κάνουν όλες οι ομάδες. Να υπάρχει ένα πρωτάθλημα νέων, να συμμετάσχουν τουλάχιστον οκτώ με εννέα ομάδες, για να γίνει αυτό το πρωτάθλημα. Αυτό πρέπει να συμφωνήσουν όλες οι ομάδες ακόμα και η ΕΠΣ, όπως έγινε με την Κ16, εκτός αν υπάρχουν και πρωταθλήματα Κ17 και Κ18. Οι ομάδες των τοπικών δεν μπορούν να κάνουν κάτι μόνες τους. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να ενσωματώνονται στην ανδρική ομάδα, να παίζουν, να πηγαίνουν στις προπονήσεις και να παίζουν στους αγώνες. Ουσιαστικά είναι ένα αδιέξοδο για όλες τις ομάδες για να υπάρχει ένας θεσμός αυτός καθεαυτός.
– Τι ρόλο παίζουν οι γονείς στην προσπάθεια που κάνει ένας νεαρός ποδοσφαιριστής;
– Οι γονείς είναι πάρα πολύ σημαντικός παράγοντας για όλη τη ζωή του νέου όχι μόνο για την ποδοσφαιρική ζωή. Βοηθάει πάρα πολύ, εάν ο γονιός γνωρίζει. Θεωρώ ότι είναι καλό να δέχεσαι συμβουλές από μεγαλύτερους και γιατί έχουν δει πιο πολλά από σένα , είτε είναι γονέας , είτε είναι προπονητής, είτε απλός φίλαθλος. Η αγάπη των γονιών είναι κάτι το διαφορετικό, από την αγάπη των προπονητών . Τα παιδιά είναι καλό να ακούνε τους γονείς τους, αρκεί πολλές φορές να μην ξεπερνάνε το όριο, δηλαδή οι γονείς να μην έρχονται στο γήπεδο να φωνάζουν και να δημιουργούν εντάσεις , θα ήταν καλό να μη γίνονται γενικά, όχι μόνο σε νέους, αλλά και σε μεγαλύτερα πρωταθλήματα, οπότε αν ο γονέας είναι καθώς πρέπει, και οι γονείς είναι εκεί για να συμβουλέψουν, χρειάζονται κιόλας και είναι αναγκαίο να υπάρχουν και όχι απλά, είναι καλό.
– Εσύ τι εικόνα έχεις αντιμετωπίσει για την αντίδραση όταν κάνεις ένα λάθος ή κάνεις κάτι σωστό. Πώς βιώνεις την αποδοκιμασία ή τη βράβευση;
– Τα πρωταθλήματα που έπαιξα εγώ και στις μικρές ηλικίες, δεν υπήρχε το ανάλογο βάρος όπως σε μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης με πάρα πολλά χρήματα από πίσω. Ήταν ένα παιχνίδι , απλά να περάσει καλά η ώρα με το ποδόσφαιρο, δεν υπήρχαν εντάσεις, δεν υπήρχαν φωνές , ούτε έξτρα επιβράβευση, ώστε να πεις ότι αυτό είναι θετικό ή αρνητικό ή η ανταμοιβή, δηλαδή και να κέρδιζε κανείς και να έχανε, ήταν απλά, να το διασκεδάσεις. Δεν υπήρχαν ούτε εντάσεις , ούτε φασαρίες, ούτε τίποτα. Έτσι δεν έχω αντιμετωπίσει κάποια αντίδραση , έτσι όπως γίνονται στα μεγάλα γήπεδα, που υπάρχουν διαμάχες μεταξύ των οπαδών, το ίδιο να γίνεται και με τους γονείς, σε καμία περίπτωση. Ήταν στα φυσιολογικά πλαίσια, γιατί δεν ήταν , ούτε να κερδίσουμε, ούτε να χάσουμε κάτι, σαν παιδιά που ήμασταν.
– Ποια είναι η άποψή σου, για αυτό που λέμε ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο; Ποια είναι η γνώμη σου; Υπάρχει ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο;
– Ναι και φυσικά υπάρχει ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Είναι τεράστια διαφορά του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου με το επαγγελματικό, γιατί στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο πληρώνεσαι και έχει την απαίτηση από σένα να δώσεις το 100% των δυνατοτήτων σου, ενώ σε ένα ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο παίζεις , γιατί αγαπάς αυτό που κάνεις, πας στις προπονήσεις στους αγώνες για να περνάς καλά, δηλαδή όλοι το βλέπουν σαν γυμναστική, σαν ένα μέρος για να περάσουν καλά. Σε μεγαλύτερες κατηγορίες όπως είναι οι Γ΄ και Β΄ Εθνική, σιγά-σιγά αρχίζουν οι παίκτες να μπαίνουν στο τριπάκι της πληρωμής, της υποχρέωσης. Αλλάζει το πράγμα. Εδώ βέβαια στο ερασιτεχνικό και στην Ημαθία, αλλά και σε κάθε περιοχή είναι ερασιτέχνες, παίζουν παρέες, κάνουν φίλους , δεν είναι κάτι το φοβερό και τρομερό. Ο καθένας μπορεί να συμμετέχει, να προπονηθεί, να αθληθεί σε ένα παιχνίδι .
– Ένα παιχνίδι, που πολλές φορές όμως δημιουργεί υποχρεώσεις και εντάσεις. Κινείται στα πλαίσια του ερασιτεχνισμού , όμως υποχρεώνεσαι, όταν η ομάδα πάει για πρωτάθλημα, όταν επιδιώκει κάτι περισσότερο. Εκεί τι θα απαντούσες σε έναν παράγοντα τον οποίον σε πιέζει και σου λέει ότι πρέπει να κοιμηθείς νωρίς, γιατί αύριο έχεις παιχνίδι;
– Ο καθένας πρέπει να ελέγχει τον εαυτό του, δηλαδή αν είναι σε μία ερασιτεχνική ομάδα και έχεις βλέψεις σε κάποια μεγαλύτερη ομάδα ή σε κάποιο μεγαλύτερο πρωτάθλημα, δεν χρειάζεται να του το πει αυτό κάποιος παράγοντας. Είναι αυτονόητο. θα πρέπει να γνωρίζει, εάν θέλει να τα πάει καλά στον αγώνα, θα πρέπει να προσέξει περισσότερο, πότε θα κοιμηθεί; Τι θα φάει; Μέχρι τι ώρα θα βγει έξω; Οπότε αυτό νομίζω, ότι είναι αυτονόητο , αν κάποιος θέλει να προχωρήσει και να μη μείνει εδώ, στο ερασιτεχνικό, ακόμα και κάποιος όταν μεγαλώσει, δηλαδή 20- 25 χρόνων. Ουσιαστικά δεν μπορεί να κάνει κάποιο μεγάλο βήμα ή αν θέλει να βοηθήσει όντως την ομάδα, να έχει μία καλή εικόνα στο γήπεδο, θα πρέπει και αυτός να κοιμηθεί νωρίς , να φάει νωρίς, να ξυπνήσει νωρίς, οπότε νομίζω ότι δεν χρειάζεται κάποιος και βλέπει σοβαρά το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο να θέλει να ανέβει μία ομάδα την κατηγορία , δεν χρειάζεται ο παράγοντας ή ο φίλαθλος ή ο πρόεδρος ή οι συμπαίκτες μεταξύ τους να πούνε , ότι θα κοιμηθείς νωρίς. Είναι αυτονόητο, ο καθένας έχει το μυαλό του και κάνει όπως θέλει.
– Εάν δούμε το ποδόσφαιρο και τις μεγάλες ομάδες που έχουν συνήθως ξένους ποδοσφαιριστές. Εάν σκεφτούμε, ότι υπάρχουν αρκετές ακαδημίες που συμμετέχουν τα παιδιά, πηγαίνουν στο γήπεδο, καθαρά ερασιτεχνικά. Κάποια στιγμή ένας Έλληνας ποδοσφαιριστής επιδιώκει κάτι περισσότερο, αντιμετωπίζοντας τους ξένους ποδοσφαιριστές. Τι θα τους έλεγες όλους αυτούς τους ποδοσφαιριστές που επιδιώκουν να αποκατασταθούν και να παίξουν σε μία μεγάλη ομάδα ενώ έχει περισσότερους ξένους ποδοσφαιριστές;
– Κάποιος αν έχει ταλέντο και θέλει να το κυνηγήσει , μόνο με σκληρή δουλειά, μπορεί να πετύχει κάτι τέτοιο και δεν έχει σημασία αν οι ελληνικές ομάδες έχουν ξένους ποδοσφαιριστές από ότι Έλληνες . Αυτό είναι στη δυνατότητα του καθενός, αν κάποιος θέλει να πετύχει στο ποδόσφαιρο αλλά και στη ζωή του, πρέπει να δουλέψει σκληρά. Δηλαδή, και αύριο, μεθαύριο στην κοινωνία, δουλεύει σε ένα γραφείο, σε μία δουλειά , σε οτιδήποτε κάνει, εάν θέλει να φανεί, να πετύχει, πρέπει να δουλέψει σκληρά, έτσι είναι και στο ποδόσφαιρο και σε κάθε άλλο άθλημα , μόνο με σκληρή δουλειά μπορείς να πετύχεις. Αν κάποιος έχει βάλει στο μυαλό του να δουλέψει σκληρά, να προσπαθήσει για πολλά πράγματα, να δουλέψει σκληρά και να είναι προσηλωμένος σε αυτό που κάνει, είναι σίγουρο ότι θα πετύχει, εάν βέβαια όλα πάνε καλά, εάν δεν υπάρχει κάποιος σοβαρός τραυματισμός ή οτιδήποτε άλλο στραβό. Είναι 90% σίγουρο ότι θα πετύχει.
– Πολλές φορές όμως ακούμε, ότι ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος στο χώρο του ποδοσφαίρου αλλά και γενικότερα στη ζωή. Πώς το βλέπει ένας 17χρονος;
– Εντάξει ένας 17χρονος, δεν μπορεί να γνωρίζει πολλά, γιατί δεν έχει δει, ούτε έχει παίξει σε κανένα μεγάλο πρωτάθλημα για να συναναστραφεί με τέτοιους μεγάλους ποδοσφαιριστές ή παράγοντες, έτσι ώστε να μάθει πώς είναι τα μεγάλα πρωταθλήματα. Εμείς από τα 17 στα 18 και στα 19 ξέρουμε πάνω-κάτω το ποδόσφαιρο ότι δεν είναι όπως παρουσιάζεται στις τηλεοράσεις, είναι και κάτι παραπάνω, αλλά δεν μπορούμε να ξέρουμε περισσότερα. Όποιος θέλει να δουλέψει σκληρά και να έχει ελπίδες για το μέλλον , δουλεύει σκληρά, βλέπει, παίρνει κάποιες εμπειρίες , παίρνει κάποιες γεύσεις από το ποδόσφαιρο και ανάλογα πράττει και αν κάποιος θέλει να τα παρατήσει, τα παρατάει και βλέπει ότι δεν είναι το ποδόσφαιρο όπως νομίζει. Αν κάποιος θέλει να το παλέψει μέχρι τέλος , το παλεύει μέχρι τέλος και ανταμείβεται ανάλογα.
– Ας έρθουμε στο Μιχάλη τον Ματόπουλο είχε κάποια στιγμή ιδιαίτερη, μέχρι τώρα στην ποδοσφαιρική του ζωή καριέρα, που το θυμάται;
– Όχι, να πω την αλήθεια. Δεν έχω κάτι ιδιαίτερο , κάτι φοβερό μέχρι τώρα, ό,τι ήταν σε εξαιρετικό επίπεδο. Εδώ στα τοπικά, μόνο με κάποιες εκδρομές που κάναμε με την Ακαδημία στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες περιοχές της Ελλάδος, κάτι το φοβερό και τρομερό δεν ήταν, κάτι αγώνες που κάναμε με σωματεία, όπως είναι ο ΠΑΟΚ, Ο Άρης και άλλες ομάδες της Θεσσαλονίκης. Έχουμε καλές σχέσεις με τις Ακαδημίας στο γήπεδο. Κάτι φοβερό δεν είχαμε.
– Θεωρείς τα τουρνουά που γίνονται, το παιδί τα βλέπει διαφορετικά αυτή τη μέρα , αυτή την ώρα που συμμετέχει μαζί με κάποιους άλλους, είναι κάτι που χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή;
– Σίγουρα, γιατί όταν το παιδί έχει κάποιο άθλημα, το βλέπει σαν απλό παιχνίδι. Δεν έχει την υποχρέωση να κερδίσει. Όσο περισσότερα παιχνίδια γίνονται, τουρνουά , όπως ξέρουμε όλοι, δεν έχει ένα και δύο παιχνίδια, τα παιχνίδια φτάνουν τα 4- 5– 6, οπότε είναι μία γιορτή του ποδοσφαιριστή, για κάθε μέρα. Χαίρεται να παίζει. Σίγουρα χρειάζεται το τουρνουά και δεν χρειάζεται να συμμετέχουνε αναγκαστικά άλλοι σύλλογοι. Μπορεί η Ημαθία, π.χ. να κάνουν τουρνουά και τα παιδιά να το χαρούν, να πάρουν σημαντικές εμπειρίες , να αγωνιστούν, να τρέξουν. Οπότε είναι κάτι το οποίο χρειάζεται ο νέος, για να πάρει τις εμπειρίες του από το ποδόσφαιρο και να τις χρησιμοποιήσει για μετέπειτα.
– Εσύ έχεις την εμπειρία να έχεις προπονητές τον Μέρκο Καραλιόπουλο και τον Νίκο τον Αναστασόπουλο. Έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τι σου έδωσαν; Τι έδωσες εσύ σε αυτούς τους ανθρώπους;
– Από την αρχή της χρονιάς την ανέλαβαν αυτοί οι δύο προπονητές . Μας έχουν δώσει πάρα πολλά πράγματα και στις προπονήσεις και στους αγώνες και κατά τη διάρκεια ολόκληρης της σεζόν. Βέβαια με την εμπειρία που έχουν σε μεγάλες ομάδες μας περνούσαν και μας τα μηνύματα, όπως τους περνούσαν τότε οι προπονητές τους. Μας βοήθησαν. Ερχόταν μαζί μας στο γήπεδο, μας έλεγαν πώς να τρώμε; πώς να προσέχουμε τη ζωή μας, τις προπονήσεις. Δούλευαν με δύναμη, ταχύτητα , όλα αυτά τα οποία χρειάζεται το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Ήταν κάτι το αξιόλογο να τους έχουμε δίπλα μας. Δεν έχουν πολλά άτομα την ευκαιρία να έχουν τέτοιους προπονητές δίπλα τους με τόση εμπειρία στην Α Εθνική.
– Γενικά την εικόνα την οποία αποκομίζει ο Μιχάλης Ματόπουλος μέσα από αυτούς ποδοσφαιριστές, είναι η ίδια εικόνα που βλέπει τους μεγάλους ποδοσφαιριστές στα γήπεδα και τους συγκρίνει; Πώς λειτουργεί αυτό μέσα του;
– Δεν είχα την ευκαιρία να τους ζήσω από κοντά. Είμαι 17 χρονών και έχουν πολλά χρόνια μακριά που ήταν στο γήπεδο, οπότε εγώ σαν προπονητές που τους είδα, κάτι το διαφορετικό δεν έχουν , από ότι έχουν οι υπόλοιποι προπονητές, έχουν περισσότερη εμπειρία. Αυτό βέβαια τους βοήθησε πάρα πολύ, για αυτό και ξεχωρίζουν σαν προπονητές, σαν ποδοσφαιριστές. Για να φτάσεις εκεί, που φτάσαν, θα είχαν κάποια ιδιαίτερα στοιχεία και το πέτυχαν, οπότε δεν μπορώ να το συγκρίνω με κάποια δεδομένα , γιατί έχουν άλλα. Θεωρώ ότι είχαν το ταλέντο και δούλεψαν και κατάφεραν αυτό που κατάφεραν.
– Τελειώνοντας αυτή τη συνομιλία και θα σε ευχαριστήσω πολύ Μιχάλη. Έχεις την διάθεση να μιλήσεις. Ποια είναι τα όνειρα του Μιχάλη του Ματόπουλου;
– Εντάξει το ποδόσφαιρο είναι η μεγάλη αγάπη μου, το μόνο άθλημα που είδα σοβαρά και ασχολήθηκα. Τώρα είμαι σε μία κρίσιμη ηλικία, γιατί τελειώνοντας τη Δευτέρα Λυκείου, πηγαίνοντας στην Τρίτη Λυκείου αρχινάν τα φροντιστήρια, οπότε είναι λίγο δύσκολο να συνδυάσω και τα δύο όπως είπα πριν, για να πετύχεις και στο ποδόσφαιρο και σε οποιοδήποτε άθλημα, βέβαια θα πρέπει να κάνεις πολλές θυσίες και μέσα στις πολλές θυσίες είναι και το διάβασμα, οι έξοδοι, από οτιδήποτε χρειάζεται ένας σε νεαρή ηλικία. Οπότε κυρία βλέψη στη φάση που είμαι τώρα είναι το σχολείο, το οποίο είναι κάτι το οποίο μπορεί να σου εξασφαλίσει το 80 με 90% σίγουρα το μέλλον. Το ποδόσφαιρο είναι κάτι το οποίο μπορεί να σε βοηθήσει αλλιώς, σαν παιχνίδι.
– Τι θα έλεγες τους συνομηλίκους ποδοσφαιριστές;
– Αυτό που θα ήθελα να πω είναι , εάν κάποιος αγαπάει κάτι και πολεμήσει για αυτό και θυσιάσει αρκετά πράγματα, είναι 100% σίγουρο πως κάποια στιγμή θα του προκύψει η ευκαιρία, αν είναι έτοιμος να την αρπάξει, θα την αρπάξει. Αν δεν είναι έτοιμος , θα πρέπει να δουλέψει ακόμα σκληρότερα για να πετύχει, γιατί τίποτα στη ζωή δεν χαρίζεται , αλλά πρέπει να κερδίζονται, να κοιτάει και το σχολείο βέβαια, γιατί εάν προκύψει κάποιος σοβαρός τραυματισμός, χτύπα ξύλο ή οτιδήποτε άλλο και διακόψει το άθλημα, είτε το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και βόλεϊ οτιδήποτε, θα πρέπει να κοιτάξει και τον άλλο δρόμο, αυτός είναι το σχολείο στην ηλικία, που είμαστε. Δεν υπάρχει κάτι άλλο, για αυτό θα πρέπει να έχουν όλοι το κεφάλι χαμηλά, δουλειά… δουλειά… δουλειά… αυτά είναι τα τρία πράγματα που πρέπει κάπου μπορεί κάποιος να πετύχει.
– Να σε ευχαριστήσω πολύ Μιχάλη Ματόπουλε
– Να είστε καλά! Εγώ ευχαριστώ πολύ.
Δείτε και ακούστε από πρώτο χέρι τη συνέντευξη … ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ