«Από πού αποκτήσαμε την τρελή ιδέα ότι για να τα καταφέρουν καλύτερα τα παιδιά μας πρέπει πρώτα να νιώσουν άσχημα;» Jane Nelsen (συγγραφέας και σύμβουλος ανάπτυξης παιδιών).
Θα ξεκινήσω με μια περιγραφή που σίγουρα πολλοί από εμάς έχουμε δει: ένας προπονητής ομάδας επιβάλλεται στους παίχτες του με φωνές και άσχημη συμπεριφορά προκαλώντας τους άγχος και φόβο. Οι γονείς επιδοκιμάζουν αυτή τη συμπεριφορά καθώς πιστεύουν ότι έτσι τα παιδιά τους θα γίνουν πιο «σκληρά» άρα είναι οκ…
Σε 1,2 ή 3 χρόνια όμως πώς θα είναι άραγε αυτά τα παιδιά; «Χωρίς εξέλιξη, με έλλειψη εμπιστοσύνης και απροθυμία να συνεχίσουν τον αθλητισμό» θα έλεγα εγώ. Οι γονείς, άραγε, βλέποντας στην πορεία τα παιδιά τους -έχοντας για μεγάλο διάστημα έναν τέτοιο προπονητή δίπλα τους- θα νιώσουν άσχημα; Θα νιώσουν ντροπή που κινδύνεψαν την ψυχολογία των παιδιών τους για λίγα τρόπαια; Αναρωτιέμαι αν θα άφηναν τον δάσκαλο-καθηγητή να μιλάει άσχημα στο παιδί τους. Αν όχι, τότε γιατί το επιτρέπουν στον αθλητισμό; Δε θα πρέπει κανονικά να υπάρχει θέση στην προπονητική για τέτοιους ανθρώπους. Και γιαυτό πρέπει να αντιδράσουν οι γονείς. Να αντιδράσουν όχι μόνο για το τώρα και τον σημερινό αθλητή αλλά και για το μέλλον των παιδιών.
Η ανοχή μιας άσχημης συμπεριφοράς απέναντι στα παιδιά-αθλητές, στις περισσότερες περιπτώσεις, καταλήγει σε δυσάρεστα αποτελέσματα για την
ψυχολογία των παιδιών. Η άσχημη συμπεριφορά ενός προπονητή, σε κάποια στιγμή, θα βγάλει στην επιφάνεια το άγχος, τη πίεση και την απογοήτευση των παιχτών. Όσο θα αυξάνεται το άγχος (αλλά και ο φόβος…) τόσο θα επηρεάζεται η απόδοση του παίχτη.
Το να φωνάζει ένας προπονητής σε μια ομάδα 8χρονων παιδιών, να στρέφει το ένα εναντίον του άλλου κατανομάζοντας (πολλές φορές εν ώρα αγώνα) ποιοι είναι οι καλύτεροι παίχτες και ποιοι όχι, να τιμωρεί παίχτες γιατί δεν έκαναν σωστά μια άσκηση, αυτό δεν είναι προπονητική… Υπάρχουν παιδιά που δεν επηρεάζονται πολύ από τις φωνές του προπονητή. Υπάρχουν όμως και εκείνα τα παιδιά που νιώθουν ότι γελοιοποιούνται από τον προπονητή, νιώθουν ότι δεν μπορούν να καταφέρουν τίποτα και το χειρότερο; Οι γονείς τους δέχονται τη συμπεριφορά του προπονητή…
Ας δούμε ένα άλλο παράδειγμα: Σκεφτείτε τα παιδιά σαν οχήματα. Μαζί με το καύσιμο που τους δίνουμε, φανταστείτε να προσθέσουμε και κάτι άλλο για να τους δώσουμε περισσότερο ώθηση… Ναι, έτσι θα κερδίσουν μερικούς αγώνες γιατί είναι ταχύτερα από τα άλλα, αλλά στην πορεία αυτό το «επιπλέον» καύσιμο αρχίζει να φράζει και να διαλύει το σωλήνα καυσίμου με αποτέλεσμα, στο τέλος, να προκαλέσει ζημιά στη μηχανή… Οι άσχημες λέξεις που χρησιμοποιούν οι προπονητές είναι τα «άχρηστα – πρόσθετα» καύσιμα. Οι θετικές λέξεις και η καλή συμπεριφορά είναι η καθαρή καύση.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα παιδιά δεν ξεχνάνε! Ο παίχτης έχει ως πρότυπο τον προπονητή του και αυτόν ακούει. Αν η συμπεριφορά του δεν είναι πρέπουσα (και βλέπει και τη δεκτικότητα των γονιών του) τότε είναι σίγουρο ότι, μακροπρόθεσμα, ο «κινητήρας» θα καταστραφεί.
Γονείς, μην αφήνετε να συμπεριφέρονται άσχημα στα παιδιά σας. Σκεφτείτε το μέλλον τους και όχι το τώρα. Αξιολογείτε σωστά τους προπονητές και προστατέψτε τα παιδιά. Διασφαλίστε τους ένα περιβάλλον όπου μπορούν να αναπτυχθούν και να εξελιχθούν όχι μόνο ως αθλητές αλλά και ως άνθρωποι.
Σκεφτείτε ποια θα θέλατε να είναι η συνομιλία μαζί τους σε 20 χρόνια από τώρα. Όταν θα κοιτάτε την αθλητική τους πορεία και το τί διδάχτηκαν μέσα από αυτή. Θα ζητάτε συγνώμη που δεν τους απομακρύνατε νωρίτερα από «τοξικές» συμπεριφορές ή θα είστε ευγνώμονες για τους ανθρώπους που είχαν δίπλα τους; Ακόμα θα πιστεύετε ότι τα λίγα νικητήρια αποτελέσματα άξιζαν την σημερινή άσχημη ψυχολογία των παιδιών σας; Τίποτα δε θα αλλάξει αν δεν γίνουμε εμείς υπέρμαχοι τους…
Γονείς, δείτε μακριά, δείτε το μέλλον των παιδιών σας και μην τα αφήνετε να αναπτύσσονται σε ένα τοξικό περιβάλλον. Μην αφήνετε τους προπονητές να τους κάνουν να νιώθουν άσχημα και να τους υποβιβάζουν γιατί το μέλλον, αργά ή γρήγορα, θα δείξει τη ζημιά…

ΠΗΓΗ:soccermum.gr