Από καρδιάς
Στα τέλη Μαΐου του 2016, μετά τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης που κατέκτησε πανάξια ως Head Coac με την CSKA (ένα μήνα μετά αναδείχθηκε και προπονητής της χρονιάς) είχα γράψει:
<<ΕΥΓΕ… και πολλά θαυμαστικά και όχι μόνο για την τεράστια αυτή επιτυχία, αλλά για όλη τη μέχρι σήμερα λαμπρή διαδρομή του. Και όσοι γνωρίζουν την προσωπικότητά του είναι σίγουροι πως η επιτυχία αυτή δεν θα είναι «οι δάφνες πάνω στις οποίες θα επαναπαυθεί’’>>.
Και τώρα, με τον τίτλο ‘’2η φορά πρωταθλητής Ευρώπης και ‘’2η φορά προπονητής της χρονιάς’’ να τον συνοδεύει, τι άραγε περισσότερα θα μπορούσα να γράψω από ό,τι τρία χρόνια πριν. Άλλωστε έχουν γράψει κι έχουν μιλήσει τόσοι και τόσοι, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στον κόσμο όλο.
Προσπαθώντας να καταλάβω τι έχει πετύχει ο Δημήτρης όλα αυτά τα 25 περίπου χρόνια στον πολύ σκληρό χώρο του υψηλού πρωταθλητισμού (ποιος μπορεί να ξεχάσει τις τεράστιες επιτυχίες με τον Παναθηναϊκό και άλλες ομάδες), διαπιστώνω ότι οι λέξεις είναι απελπιστικά φτωχές για να περιγράψουν τις επιτυχίες του. Επιτυχίες πίσω από τις οποίες κρύβονται – πέρα από τις αδιαμφισβήτητες ικανότητες και το ήθος – κόποι, απογοητεύσεις, θυσίες, αγωνίες ετών.
Η αλήθεια είναι ότι ο Δημήτρης είναι μια ιδιαίτερη και ξεχωριστή Ιστορία. Μια Ιστορία που μας υπενθυμίζει ότι στον Αθλητισμό τίποτα δεν χαρίστηκε σε κανέναν, τίποτα δεν έγινε τυχαία και πως όλα κατακτήθηκαν.
Βέβαια κάθε μετάλλιο, κάθε επιτυχία, στον αθλητισμό, στην επιστήμη… παντού, ανήκει σε αυτόν που τα καταφέρνει και σε όσους αυτός έχει κοντά του και στην καρδιά του. Για εμάς ο συγχωριανός μας Δημήτρης είναι αυτός που θέλεις να λες ‘’τον γνωρίζω και του έσφιξα το χέρι’’ (και να ψηλώνεις και συ λιγάκι για αυτά που αυτός έχει καταφέρει).
ΘΕΡΜΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ
Αυτά τα ολίγα (ίσως και λίγο μπερδεμένα) από καρδιάς!