Πέρασαν 134 χρόνια από την Πρωτομαγιά του 1886 στο Σικάγο της Αμερικής, αποκορύφωμα της πάλης της αμερικάνικης εργατικής τάξης για καλύτερες συνθήκες δουλειάς, μείωση της εκμετάλλευσης, κοινωνική χειραφέτηση. «8 ΩΡΕΣ ΔΟΥΛΕΙΑ, 8 ΩΡΕΣ ΥΠΝΟ-ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ, 8 ΩΡΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ». Στη δυναμική πορεία του Σικάγο έλαβαν μέρος περισσότεροι από 90.000 εργαζόμενοι, ενώ περίπου 600.000 εργάτες συμμετείχαν στις απεργίες. Μέσα σε τρεις μέρες 8 εργάτες δολοφονήθηκαν από την αστυνομία και δεκάδες τραυματίστηκαν, 8 συνδικαλιστές καταδικάστηκαν σε απαγχονισμό για τα γεγονότα της Χάι Μάρκετ και οι 4 εκτελέστηκαν. Το πολιτικό περιεχόμενο της μέρας αυτής, η αγωνιστική της παρακαταθήκη, η στρατηγική της αναφορά και κυρίως η άγρια και αιματηρή καταστολή της, την έκαναν σύμβολο του αγώνα των εργαζομένων για κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, για την χειραφέτηση και κοινωνική απελευθέρωση, σε όλο τον κόσμο.

Σήμερα, με την πανδημία του κορωνοϊού, οι ολιγάρχες του πλούτου και οι πολιτικοί τους εκφραστές μάς δείχνουν με τον πιο ωμό τρόπο, πως δε θα κάνουν ούτε βήμα πίσω, με στόχο τους, την υποτίμηση της εργατικής δύναμης, την απαξίωση της εργασίας και της ίδιας της ζωής. Αυτή τη στιγμή, οδηγούνται  δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στην ανεργία και την πείνα, διαδίδονται σενάρια για νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, ανατρέπονται δικαιώματα και κατακτήσεις, καταργούνται με νόμους Συλλογικές Συμβάσεις. Κι όλα αυτά με ένα και μοναδικό σκοπό: τη διατήρηση της κερδοφορίας των λίγων και των αγορών με κάθε τρόπο.

Και για επιτευχθεί αυτός ο σκοπός επιστρατεύονται οι δυνάμεις καταστολής, οι δικαστές και τα Μ.Μ.Ε. για να τρομοκρατήσουν και να καθυποτάξουν. Την ίδια στιγμή πριμοδοτούνται  προκλητικά με φορολογικές ελαφρύνσεις και άλλα κίνητρα οι εργοδότες, για να ξεπεράσουν την κρίση τους και να δημιουργήσουν τους νέους όρους της εκμετάλλευσής μας, με διαρκή «μνημόνια», αντεργατικά μέτρα και πολυνομοσχέδια, όπως τα αντιδραστικά νομοσχέδια για την Εκπαίδευση και το Περιβάλλον. Μπροστά στην ολομέτωπη επίθεση  του κεφαλαίου ενάντια στην κοινωνία, δεν πρέπει να μείνουμε αμέτοχοι.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες δεν ξεχνάμε την 1η ΜΑΗ ως μέρα σύμβολο και έναυσμα συνέχισης και διαρκούς επανεκκίνησης στον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης και καταπίεσης ανθρώπου από άνθρωπο. Τιμούμε τους νεκρούς της εργατικής τάξης. Τους νεκρούς του Σικάγου, της πρώτης πρωτομαγιάς το 1924 στην πλατεία Κοτζιά στην Αθήνα, του Μάη του ’36 στην Θεσσαλονίκη, τους 200 εκτελεσθέντες στην Καισαριανή την 1η Μάη του 1944.

Ποίο είναι λοιπόν το ζητούμενο στην φετινή Πρωτομαγιά; Στην “απαγορευμένη”  για λόγους  δημόσιας υγείας;

Το δήθεν ενδιαφέρον της κυβέρνησης για μη εξάπλωση της πανδημίας είναι υποκριτικό. Πώς αλήθεια μπορεί να πείσει γι αυτό, όταν δεν ενισχύει αποφασιστικά τη δημόσια υγεία και δεν επιτάσσει τον ιδιωτικό τομέα υγείας, όταν δεν υποχρεώνει λήψη των απαραίτητων μέτρων στους χώρους εργασίας, κυρίως του ιδιωτικού τομέα, όπου εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι συνεχίζουν να παράγουν, υπό καθεστώς εκμετάλλευσης και ελλιπέστατων μέτρων υγιεινής και ασφάλειας; Και ενώ σήμερα, εν μέσω υγειονομικής κρίσης, αναδεικνύεται με τον εμφατικότερο τρόπο η σημασία του κοινωνικού κράτους, κάτι τέτοιο δε φαίνεται να αλλάζει τους νεοφιλευλεύθερους προσανατολισμούς της κυβέρνησης που στοχεύει στις ιδιωτικοποιήσεις και στο ξεπούλημα κάθε αγαθού που έχει παραμένει ακόμη δημόσιο και κοινωνικό.

Μπορούμε να υψώσουμε το ανάστημά μας. Διεκδικούμε  συλλογικά σε κάθε χώρο δουλειάς, μέσα από τα σωματεία μας, πρώτα απ’ όλα τη δημόσια υγεία και περίθαλψη για όλους, τα συμφέροντα των εργαζομένων, των ελαστικά απασχολούμενων και των άνεργων, την βελτίωση των εργασιακών σχέσεων, τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών, την υπεράσπιση και διεύρυνση  των κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων.

Κανείς δεν πρόκειται να μας χαρίσει τίποτα. Ποτέ δεν μας χάρισαν άλλωστε. Ο δρόμος που προτείνει η κυβέρνηση δεν είναι μονόδρομος. Απέναντι στην κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης με αφορμή την πανδημία, με μέτρα που ήρθαν για να μείνουν, (απολύσεις, καταπάτηση ΣΣΕ, επέκταση ελαστικών εργασιακών σχέσεων, μειώσεις μισθών και ημερομισθίων, στέρηση συνδικαλιστικών και δημοκρατικών ελευθεριών), απέναντι στην προκλητική διαδικασία κατάθεσης και του αντιεκπαιδευτικού νομοσχεδίου που πλήττει καίρια το δημόσιο σχολείο, τα εργασιακά και μορφωτικά δικαιώματα αλλά και του περιβαλλοντοκτόνου νομοσχεδίου που ξεπουλά την φύση, ενώνουμε τη φωνή μας ταξικά και ενωτικά στα σωματεία του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

Διεκδικούμε/απαιτούμε:

  • Έμπρακτη στήριξη του συστήματος για τη δημόσια Υγεία και περίθαλψη
  • Άμεση απόσυρση του αντιεκπαιδευτικού νομοσχεδίου
  • Ανατροπή – Κατάργηση όλων των αντεργατικών – αντιλαϊκών μέτρων. Μόνιμη σταθερή δουλειά για όλους, Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, πλήρη δικαιώματα για όλους/ες, στήριξη των εργαζομένων και των κοινωνικών στρωμάτων που απειλεί η υγειονομική κρίση. Κατάργηση όλων των αντεργατικών διατάξεων των ΠΝΠ. Απαγόρευση των απολύσεων. Να κηρυχτούν παράνομες όλες οι απολύσεις που έγιναν από 1η Μάρτη και οι αρνητικές μεταβολές στις συμβάσεις, στα ωράρια, στους μισθούς, στις εργασιακές σχέσεις. Να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι για άλλη μια φορά την κρίση.
  • Πρόσθετες άδειες με πλήρεις αποδοχές στους εργαζόμενους με χρόνια νοσήματα, που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες. Κανένας στην δουλειά χωρίς τα απαραίτητα μέτρα προστασίας και πλήρη καταβολή του μισθού και του μεροκάματου με ευθύνη της εργοδοσίας. Μέτρα προφύλαξης για όλο το λαό. Ειδικά μέτρα στα σχολεία και τους εργασιακούς χώρους.
  • Καμιά σκέψη για τη μείωση των συντάξεων, των μισθών στο δημόσιο και για την καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων και στο δημόσιο. Καμία ανοχή στον περιορισμό των πολιτικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών.
  • Για όσο διάστημα διαρκούν τα περιοριστικά μέτρα να υπάρχει απαλλαγή από τις χρεώσεις σε ρεύμα, επικοινωνία, νερό, φυσικό αέριο. Να μην γίνουν διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος, τηλεπικοινωνιών, νερού. Αναστολή πληρωμών για τους εργαζόμενους προς Δημόσιο, τράπεζες. Κατάργηση πλειστηριασμών κύριας κατοικίας και κατασχέσεων.